Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- insuper exposui, quos aut in retia casus
- aut sua credulitas in aduncos egerat hamos.
- Res similis fictae (sed quid mihi fingere prodest?):
- gramine contacto coepit mea praeda moveri
- et mutare latus terraque, ut in aequore, niti.
- Dumque moror mirorque simul, fugit omnis in undas
- turba suas dominumque novum litusque relinquunt.
- Obstipui dubitoque diu causamque requiro,
- num deus hoc aliquis, num sucus fecerit herbae.
- “Quae” tamen “has” inquam “vires habet herba?”,manuque
- pabula decerpsi decerptaque dente momordi.
- Vix bene combiberant ignotos guttura sucos,
- cum subito trepidare intus praecordia sensi
- alteriusque rapi naturae pectus amore,
- nec potui restare diu “repetenda” que “numquam
- terra, vale!” dixi corpusque sub aequora mersi.
- Di maris exceptum socio dignantur honore,
- utque mihi quaecumque feram mortalia, demant,
- Oceanum Tethynque rogant: ego lustror ab illis,
- et purgante nefas noviens mihi carmine dicto