Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- flexit aves illuc. Utque aethere vidit ab alto
- exanimem inque suo iactantem sanguine corpus,
- desiluit pariterque sinum pariterque capillos
- rupit et indignis percussit pectora palmis.
- Questaque cum fatis “at non tamen omnia vestri
- iuris erunt” dixit. “Luctus monimenta manebunt
- semper, Adoni, mei, repetitaque mortis imago
- annua plangoris peraget simulamina nostri.
- At cruor in florem mutabitur. An tibi quondam
- femineos artus in olentes vertere mentas,
- Persephone, licuit: nobis Cinyreius heros
- invidiae mutatus erit ?” — Sic fata cruorem
- nectare odorato sparsit: qui tactus ab illo
- intumuit sic ut fulvo perlucida caeno
- surgere bulla solet. Nec plena longior hora
- facta mora est, cum flos de sanguine concolor ortus,
- qualem, quae lento celant sub cortice granum,
- punica ferre solent. Brevis est tamen usus in illo:
- namque male haerentem et nimia levitate caducum
- excutiunt idem, qui praestant nomina, venti.”