Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- questa suo: quid enim nisi se quereretur amatam?
- Supremumque “vale,” quod iam vix auribus ille
- acciperet, dixit revolutaque rursus eodem est.
- Non aliter stupuit gemina nece coniugis Orpheus,
- quam tria qui timidus, medio portante catenas,
- colla canis vidit, quem non pavor ante reliquit,
- quam natura prior, saxo per corpus oborto;
- quique in se crimen traxit voluitque videri
- Olenos esse nocens, tuque, o confisa figurae,
- infelix Lethaea, tuae, iunctissima quondam
- pectora, nunc lapides, quos umida sustinet Ide.
- Orantem frustraque iterum transire volentem
- portitor arcuerat. Septem tamen ille diebus
- squalidus in ripa Cereris sine munere sedit:
- cura dolorque animi lacrimaeque alimenta fuere.
- Esse deos Erebi crudeles questus, in altam
- se recipit Rhodopen pulsumque aquilonibus Haemum.
- Tertius aequoreis inclusum piscibus annum
- finierat Titan, omnemque refugerat Orpheus
- femineam venerem, seu quod male cesserat illi,