Metamorphoses

Ovid

Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.

  1. utque domum rediit, “gaude mea” dixit “alumna:
  2. vicimus.” Infelix non toto pectore sentit
  3. laetitiam virgo, praesagaque pectora maerent;
  4. sed tamen et gaudet: tanta est discordia mentis.
  5. Tempus erat, quo cuncta silent, interque triones
  6. flexerat obliquo plaustrum temone Bootes:
  7. ad facinus venit illa suum. Fugit aurea caelo
  8. luna, tegunt nigrae latitantia sidera nubes:
  9. nox caret igne suo. Primus tegis, Icare, vultus
  10. Erigoneque pio sacrata parentis amore.
  11. Ter pedis offensi signo est revocata, ter omen
  12. funereus bubo letali carmine fecit:
  13. it tamen, et tenebrae minuunt noxque atra pudorem;
  14. nutricisque manum laeva tenet, altera motu
  15. caecum iter explorat. Thalami iam limina tangit,
  16. iamque fores aperit, iam ducitur intus: at illi
  17. poplite succiduo genua intremuere, fugitque
  18. et color et sanguis, animusque relinquit euntem.
  19. Quoque suo propior sceleri est, magis horret, et ausi
  20. paenitet, et vellet non cognita posse reverti.