Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- utque domum rediit, “gaude mea” dixit “alumna:
- vicimus.” Infelix non toto pectore sentit
- laetitiam virgo, praesagaque pectora maerent;
- sed tamen et gaudet: tanta est discordia mentis.
- Tempus erat, quo cuncta silent, interque triones
- flexerat obliquo plaustrum temone Bootes:
- ad facinus venit illa suum. Fugit aurea caelo
- luna, tegunt nigrae latitantia sidera nubes:
- nox caret igne suo. Primus tegis, Icare, vultus
- Erigoneque pio sacrata parentis amore.
- Ter pedis offensi signo est revocata, ter omen
- funereus bubo letali carmine fecit:
- it tamen, et tenebrae minuunt noxque atra pudorem;
- nutricisque manum laeva tenet, altera motu
- caecum iter explorat. Thalami iam limina tangit,
- iamque fores aperit, iam ducitur intus: at illi
- poplite succiduo genua intremuere, fugitque
- et color et sanguis, animusque relinquit euntem.
- Quoque suo propior sceleri est, magis horret, et ausi
- paenitet, et vellet non cognita posse reverti.