Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Dixit et inplicuit materno bracchia collo
- perque suum Meropisque caput taedasque sororum
- traderet oravit veri sibi signa parentis.
- Ambiguum, Clymene, precibus Phaethontis an ira
- mota magis dicti sibi criminis utraque caelo
- bracchia porrexit spectansque ad lumina solis
- “per iubar hoc” inquit “radiis insigne coruscis,
- nate, tibi iuro, quod nos auditque videtque,
- hoc te, quem spectas, hoc te, qui temperat orbem,
- Sole satum. Si ficta loquor, neget ipse videndum
- se mihi, sitque oculis lux ista novissima nostris.
- Nec longus patrios labor est tibi nosse penates:
- unde oritur, domus est terrae contermina nostrae.
- Si modo fert animus, gradere et scitabere ab ipso.”
- Emicat extemplo laetus post talia matris
- dicta suae Phaethon et concipit aethera mente,
- Aethiopasque suos positosque sub ignibus Indos
- sidereis transit patriosque adit inpiger ortus.
- Regia Solis erat sublimibus alta columnis,
- clara micante auro flammasque imitante pyropo: