Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- ungulaque in quinos dilapsa absumitur ungues:
- de bove nil superest formae nisi candor in illa.
- Officioque pedum nymphe contenta duorum
- erigitur metuitque loqui, ne more iuvencae
- mugiat, et timide verba intermissa retemptat.
- Nunc dea linigera colitur celeberrima turba,
- nunc Epaphus magni genitus de semine tandem
- creditur esse Iovis, perque urbes iuncta parenti
- templa tenet. Fuit huic animis aequalis et annis
- Sole satus Phaethon. Quem quondam magna loquentem
- nec sibi cedentem Phoeboque parente superbum
- non tulit Inachides, “matri” que ait “omnia demens
- credis et es tumidus genitoris imagine falsi.”
- Erubuit Phaethon iramque pudore repressit
- et tulit ad Clymenen Epaphi convicia matrem;
- “quo” que “magis doleas genetrix,” ait “ille ego liber,
- ille ferox tacui. Pudet haec opprobria nobis
- et dici potuisse et non potuisse refelli.
- At tu, si modo sum caelesti stirpe creatus,
- ede notam tanti generis meque adsere caelo.”