Ars Amatoria
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Haec tibi non hominem, sed quercus crede Pelasgas
- Dicere: nil istis ars mea maius habet.
- Innuet illa, feras; scribet, ne tange tabellas:
- Unde volet, veniat; quoque libebit, eat.
- Hoc in legitima praestant uxore mariti,
- Cum, tener, ad partes tu quoque, somne, venis.
- Hac ego, confiteor, non sum perfectus in arte;
- Quid faciam? monitis sum minor ipse meis.
- Mene palam nostrae det quisquam signa puellae,
- Et patiar, nec me quo libet ira ferat?
- Oscula vir dederat, memini, suus: oscula questus
- Sum data; barbaria noster abundat amor.
- Non semel hoc vitium nocuit mihi: doctior ille,
- Quo veniunt alii conciliante viri.
- Sed melius nescisse fuit: sine furta tegantur,
- Ne fugiat ficto fassus ab ore pudor.
- Quo magis, o iuvenes, deprendere parcite vestras:
- Peccent, peccantes verba dedisse putent.
- Crescit amor prensis; ubi par fortuna duorum est,
- In causa damni perstat uterque sui.