Ars Amatoria

Ovid

Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.

  1. Haec tibi non hominem, sed quercus crede Pelasgas
  2. Dicere: nil istis ars mea maius habet.
  3. Innuet illa, feras; scribet, ne tange tabellas:
  4. Unde volet, veniat; quoque libebit, eat.
  5. Hoc in legitima praestant uxore mariti,
  6. Cum, tener, ad partes tu quoque, somne, venis.
  7. Hac ego, confiteor, non sum perfectus in arte;
  8. Quid faciam? monitis sum minor ipse meis.
  9. Mene palam nostrae det quisquam signa puellae,
  10. Et patiar, nec me quo libet ira ferat?
  11. Oscula vir dederat, memini, suus: oscula questus
  12. Sum data; barbaria noster abundat amor.
  13. Non semel hoc vitium nocuit mihi: doctior ille,
  14. Quo veniunt alii conciliante viri.
  15. Sed melius nescisse fuit: sine furta tegantur,
  16. Ne fugiat ficto fassus ab ore pudor.
  17. Quo magis, o iuvenes, deprendere parcite vestras:
  18. Peccent, peccantes verba dedisse putent.
  19. Crescit amor prensis; ubi par fortuna duorum est,
  20. In causa damni perstat uterque sui.