Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Aut ego, quae coepi, (neque enim dedignor) amorem,
- Materiam curae praebeat ille meae!
- Fallor, et ista mihi falso iactatur imago;
- Matris ab ingenio dissidet ille suae.
- Te lapis et montes innataque rupibus altis
- Robora, te saevae progenuere ferae,
- Aut mare, quale vides agitari nunc quoque ventis,
- Qua tamen adversis fluctibus ire paras.
- Quo fugis? obstat hiemps. hiemis mihi gratia prosit!
- Adspice, ut eversas concitet Eurus aquas!
- Quod tibi malueram, sine me debere procellis;
- Iustior est animo ventus et unda tuo.
- Non ego sum tanti — quid non censeris inique? —
- Ut pereas, dum me per freta longa fugis.
- Exerces pretiosa odia et constantia magno,
- Si, dum me careas, est tibi vile mori.
- Iam venti ponent, strataque aequaliter unda
- Caeruleis Triton per mare curret equis.
- Tu quoque cum ventis utinam mutabilis esses!
- Et, nisi duritia robora vincis, eris.