Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Ter tecum conata loqui ter inutilis haesit
- Lingua, ter in primo restitit ore sonus.
- Qua licet et sequitur, pudor est miscendus amori;
- Dicere quae puduit, scribere iussit amor.
- Quidquid Amor iussit, non est contemnere tutum;
- Regnat et in dominos ius habet ille deos.
- Ille mihi primo dubitanti scribere dixit:
- 'Scribe! dabit victas ferreus ille manus.'
- Adsit et, ut nostras avido fovet igne medullas,
- Figat sic animos in mea vota tuos!
- Non ego nequitia socialia foedera rumpam;
- Fama — velim quaeras — crimine nostra vacat.
- Venit amor gravius, quo serius — urimur intus;
- Urimur, et caecum pectora vulnus habent.
- Scilicet ut teneros laedunt iuga prima iuvencos,
- Frenaque vix patitur de grege captus equus,
- Sic male vixque subit primos rude pectus amores,
- Sarcinaque haec animo non sedet apta meo.
- Ars fit, ubi a teneris crimen condiscitur annis;
- Cui venit exacto tempore, peius amat.