Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Saepe per adsiduos languent mea bracchia motus,
- Vixque per inmensas fessa trahuntur aquas.
- His ego cum dixi: 'pretium non vile laboris,
- Iam dominae vobis colla tenenda dabo,'
- Protinus illa valent, atque ad sua praemia tendunt,
- Ut celer Eleo carcere missus equus.
- Ipse meos igitur servo, quibus uror, amores
- Teque, magis caelo digna puella, sequor.
- Digna quidem caelo es — sed adhuc tellure morare,
- Aut dic, ad superos et mihi qua sit iter!
- Hic es, et exigue misero contingis amanti,
- Cumque mea fiunt turbida mente freta.
- Quid mihi, quod lato non separor aequore, prodest?
- Num minus haec nobis tam brevis obstat aqua?
- An malim, dubito, toto procul orbe remotus
- Cum domina longe spem quoque habere meam.
- Quo propius nunc es, flamma propiore calesco,
- Et res non semper, spes mihi semper adest.
- Paene manu quod amo, tanta est vicinia, tango;
- Saepe sed, heu, lacrimas hoc mihi 'paene' movet!