Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Crimen erat nostrum, si delenita fuissem;
- Cum sim rapta, meum quid nisi nolle fuit?
- Non tamen e facto fructum tulit ille petitum;
- Excepto redii passa timore nihil.
- Oscula luctanti tantummodo pauca protervus
- Abstulit; ulterius nil habet ille mei.
- Quae tua nequitia est, non his contenta fuisset —
- Di melius! similis non fuit ille tui.
- Reddidit intactam, minuitque modestia crimen,
- Et iuvenem facti paenituisse patet;
- Thesea paenituit, Paris ut succederet illi,
- Ne quando nomen non sit in ore meum?
- Nec tamen irascor — quis enim succenset amanti? —
- Si modo, quem praefers, non simulatur amor.
- Hoc quoque enim dubito — non quod fiducia desit,
- Aut mea sit facies non bene nota mihi;
- Sed quia credulitas damno solet esse puellis,
- Verbaque dicuntur vestra carere fide.
- At peccant aliae, matronaque rara pudica est.
- Quis prohibet raris nomen inesse meum?