Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Iamque patrem famulosque patris lucemque timebam
- Expulerunt somnos haec mea dicta tuos:
- 'Surge age, Belide, de tot modo fratribus unus!
- Nox tibi, ni properas, ista perennis erit!'
- Territus exsurgis; fugit omnis inertia somni;
- Adspicis in timida fortia tela manu.
- Quaerenti causam 'dum nox sinit, effuge!' dixi.
- Dum nox atra sinit, tu fugis, ipsa moror.
- Mane erat, et Danaus generos ex caede iacentis
- Dinumerat. summae criminis unus abes.
- Fert male cognatae iacturam mortis in uno
- Et queritur facti sanguinis esse parum.
- Abstrahor a patriis pedibus, raptamque capillis —
- Haec meruit pietas praemia! — carcer habet.
- Scilicet ex illo Iunonia permanet ira,
- Cum bos ex homine est, ex bove facta dea.
- At satis est poenae teneram mugisse puellam
- Nec, modo formosam, posse placere Iovi.
- Adstitit in ripa liquidi nova vacca parentis,
- Cornuaque in patriis non sua vidit aquis,