Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Infelix, quae prima virum lugebit ademptum!
- Di faciant, ne tu strenuus esse velis!
- Inter mille rates tua sit millensima puppis,
- Iamque fatigatas ultima verset aquas!
- Hoc quoque praemoneo: de nave novissimus exi;
- Non est, quo properas, terra paterna tibi.
- Cum venies, remoque move veloque carinam
- Inque tuo celerem litore siste gradum!
- Sive latet Phoebus seu terris altior exstat,
- Tu mihi luce celer, tu mihi nocte veni,
- Nocte tamen quam luce magis — nox grata puellis
- Quarum suppositus colla lacertus habet.
- Aucupor in lecto mendaces caelibe somnos;
- Dum careo veris gaudia falsa iuvant.
- Sed tua cur nobis pallens occurrit imago?
- Cur venit a labris multa querela tuis?
- Excutior somno simulacraque noctis adoro;
- Nulla caret fumo Thessalis ara meo;
- Tura damus lacrimamque super, qua sparsa relucet,
- Ut solet adfuso surgere flamma mero.