Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Donec terrigenae, facinus mirabile, fratres
- Inter se strictas conseruere manus.
- Insopor ecce vigil squamis crepitantibus horrens
- Sibilat et torto pectore verrit humum!
- Dotis opes ubi erant? ubi erat tibi regia coniunx,
- Quique maris gemini distinet Isthmos aquas?
- Illa ego, quae tibi sum nunc denique barbara facta,
- Nunc tibi sum pauper, nunc tibi visa nocens,
- Flammea subduxi medicato lumina somno,
- Et tibi, quae raperes, vellera tuta dedi.
- Proditus est genitor, regnum patriamque reliqui;
- Munus, in exilio quod licet esse, tuli!
- Virginitas facta est peregrini praeda latronis;
- Optima cum cara matre relicta soror.
- At non te fugiens sine me, germane, reliqui!
- Deficit hoc uno littera nostra loco.
- Quod facere ausa mea est, non audet scribere dextra.
- Sic ego, sed tecum, dilaceranda fui.
- Nec tamen extimui — quid enim post illa timerem? —
- Credere me pelago, femina iamque nocens.