Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Nullus erat! referoque manus iterumque retempto,
- Perque torum moveo bracchia — nullus erat!
- Excussere metus somnum; conterrita surgo,
- Membraque sunt viduo praecipitata toro.
- Protinus adductis sonuerunt pectora palmis,
- Utque erat e somno turbida, rupta coma est.
- Luna fuit; specto, siquid nisi litora cernam.
- Quod videant oculi, nil nisi litus habent.
- Nunc huc, nunc illuc, et utroque sine ordine, curro;
- Alta puellares tardat harena pedes.
- Interea toto clamavi in litore 'Theseu!':
- Reddebant nomen concava saxa tuum,
- Et quotiens ego te, totiens locus ipse vocabat.
- Ipse locus miserae ferre volebat opem.
- Mons fuit — apparent frutices in vertice rari;
- Hinc scopulus raucis pendet adesus aquis.
- Adscendo — vires animus dabat — atque ita late
- Aequora prospectu metior alta meo.
- Inde ego — nam ventis quoque sum crudelibus usa —
- Vidi praecipiti carbasa tenta Noto.