Amores
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Cum rapiunt mala fata bonos — ignoscite fasso! —
- Sollicitor nullos esse putare deos.
- Vive pius — moriere; pius cole sacra — colentem
- Mors gravis a templis in cava busta trahet;
- Carminibus confide bonis — iacet, ecce, Tibullus:
- Vix manet e toto, parva quod urna capit!
- Tene, sacer vates, flammae rapuere rogales
- Pectoribus pasci nec timuere tuis?
- Aurea sanctorum potuissent templa deorum
- Urere, quae tantum sustinuere nefas!
- Avertit vultus, Erycis quae possidet arces;
- Sunt quoque, qui lacrimas continuisse negant.
- Sed tamen hoc melius, quam si Phaeacia tellus
- Ignotum vili supposuisset humo.
- Hinc certe madidos fugientis pressit ocellos
- Mater et in cineres ultima dona tulit;
- Hinc soror in partem misera cum matre doloris
- Venit inornatas dilaniata comas,
- Cumque tuis sua iunxerunt Nemesisque priorque
- Oscula nec solos destituere rogos.