Amores
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Nec minus est confusa Venus moriente Tibullo,
- Quam iuveni rupit cum ferus inguen aper.
- At sacri vates et divum cura vocamur;
- Sunt etiam qui nos numen habere putent.
- Scilicet omne sacrum mors inportuna profanat,
- Omnibus obscuras inicit illa manus!
- Quid pater Ismario, quid mater profuit Orpheo?
- Carmine quid victas obstipuisse feras?
- Et Linon in silvis idem pater 'aelinon!' altis
- Dicitur invita concinuisse lyra.
- Adice Maeoniden, a quo ceu fonte perenni
- Vatum Pieriis ora rigantur aquis —
- Hunc quoque summa dies nigro submersit Averno.
- Defugiunt avidos carmina sola rogos;
- Durant, vatis opus, Troiani fama laboris
- Tardaque nocturno tela retexta dolo.
- Sic Nemesis longum, sic Delia nomen habebunt,
- Altera cura recens, altera primus amor.
- Quid vos sacra iuvant? quid nunc Aegyptia prosunt
- Sistra? quid in vacuo secubuisse toro?