Amores
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Quis fuit ille dies, quo tristia semper amanti
- Omina non albae concinuistis aves?
- Quodve putem sidus nostris occurrere fatis,
- Quosve deos in me bella movere querar?
- Quae modo dicta mea est, quam coepi solus amare,
- Cum multis vereor ne sit habenda mihi.
- Fallimur, an nostris innotuit illa libellis?
- Sic erit — ingenio prostitit illa meo.
- Et merito! quid enim formae praeconia feci?
- Vendibilis culpa facta puella mea est.
- Me lenone placet, duce me perductus amator,
- Ianua per nostras est adaperta manus.
- An prosint, dubium, nocuerunt carmina semper;
- Invidiae nostris illa fuere bonis.
- Cum Thebae, cum Troia foret, cum Caesaris acta,
- Ingenium movit sola Corinna meum.
- Aversis utinam tetigissem carmina Musis,
- Phoebus et inceptum destituisset opus!
- Nec tamen ut testes mos est audire poetas;
- Malueram verbis pondus abesse meis.