Academica

Cicero, Marcus Tullius

Cicero. M. Tulli Ciceronis. Scripta Quae Manserunt Omnia. Plasberg, Otto, editor. Leipzig: Teubner, 1908.

visis non omnibus adiungebat fidem sed is solum quae propriam quandam haberent declarationem earum rerum quae viderentur; id autem visum cum ipsum per se cerneretur, comprehendibile—feretis haec?[*](hoc Dav. )' ATT.

nos vero
inquit;[*](inquam Ald. )
quonam[*](quoniam ng 1 quam p 1; (quo)nam ... sed in ras. p ) enim alio[*](alio om. *dn ) modo katalhmpto\n diceres?
— [*](VA.) “sed cum acceptum iam et approbatum[*](probatum *g ) esset, comprehensionem appellabat, similem is rebus quae manu prenderentur; ex quo etiam nomen hoc duxerat at,[*](del. Man. ac gf ) cum eo verbo antea nemo tali in re[*](in re iure mw ) usus esset, plurimisque idem novis verbis (nova enim dicebat) usus est. Quod autem erat sensu comprensum id ipsum sensum appellabat, et si ita erat comprensum ut convelli ratione non posset scientiam, sin aliter inscientiam nominabat; ex qua existebat[*](existebat Pl. -erat p -eret rw extiterat *g ) etiam opinio, quae esset imbecilla[*](imb. adsensio Pl. ) et cum falso incognitoque communis.

sed inter scientiam et inscientiam comprehensionem illam quam dixi collocabat, eamque neque in rectis neque in pravis[*](paruis *g ) numerabat, sed soli credendum

p.18
esse dicebat. E quo sensibus etiam fidem tribuebat, quod ut supra dixi comprehensio facta sensibus et vera esse illi et fidelis videbatur, non quod[*](quod om. *g, in ras. p ) omnia quae essent in re comprehenderet, sed quia nihil quod cadere in eam[*](eam nat. Man. n. eam Fab. ) posset relinqueret, quodque natura quasi normam scientiae et principium sui dedisset unde postea notiones rerum in animis imprimerentur; e quibus non principia solum sed latiores quaedam ad rationem inveniendam viae reperiuntur.[*](aperituntur Man. -rirentur Dav. reperirentur Gr. ) errorem autem et temeritatem et ignorantiam[*](ignorationem s ) et opinationem et suspicionem et uno nomine omnia quae essent aliena firmae et constantis assensionis a virtute sapientiaque removebat.

Atque in his fere commutatio constitit omnis dissensioque Zenonis a superioribus.”

Quae cum dixisset et,[*](del.s? Man.)

Breviter sane minimeque obscure exposita est
inquam
a te Varro et veteris Academiae ratio et Stoicorum. horum[*](horum Goer. uerum *g*d ) esse autem arbitror, ut[*](ut sm et n ut ab p 1 ab x at g 2 fx at ab *d om. g 1 ) Antiocho nostro familiari placebat, correctionem veteris Academiae potius quam aliquam novam disciplinam putandam.

Tum[*](tum s tunc *g*d ) Varro

Tuae[*](duae *d ) sunt nunc partes
inquit
qui ab antiquorum ratione[*](ratione nunc *d ) desciscis[*](descistis m p nf deciscis p 1 desistis g ) et ea quae ab Arcesila novata sunt probas, docere[*](doce p 2 p 1 rw ) quod et qua de causa discidium[*](dissidium mgf desidium sn ) factum sit, ut videamus satisne ista sit iusta defectio.

Tum ego

Cum Zenone
inquam “ut accepimus Arcesilas sibi omne certamen instituit, non pertinacia aut studio vincendi ut quidem mihi[*](quidem mihi *gp ) videtur, sed earum
p.19
rerum obscuritate, quae ad confessionem ignorationis adduxerant Socratem et vel ut iam ante[*](et iam ante Dav. ad Lact. epit. 32 et ueluti amantes *g*d ) Socratem Democritum Anaxagoram Empedoclem omnes paene veteres, qui nihil cognosci nihil percipi nihil sciri posse dixerunt, angustos sensus imbecillos[*](inbecilles p 1 sgf ) animos brevia curricula vitae et[*](et om. sgf ) ut Democritus[*](cf. p. 43, 13) in profundo veritatem esse demersam,[*](demersam gfx dim- smnp m diuersam *d ) opinionibus et institutis omnia teneri, nihil veritati[*](ueritate *g ) relinqui, deinceps[*](deinceps denique Bentl. densis IACvHeusde 'Cic. filopla/twn' (1836) 236 n. 1 ) omnia tenebris circumfusa esse dixerunt.[*](cf. Lact. inst. 3, 4, 11. 28, 12 s. 30, 6 Democr. fr. 117 Deiels Emped. fr. 2 D. (Kranz Herm. 47, 29 n. 2))

itaque Arcesilas negabat esse quicquam quod sciri posset, ne illud quidem ipsum quod Socrates sibi reliquisset, ut nihil scire se sciret;[*](ut ... sciret om. *dn, cf. p. 7, 12 ) sic omnia latere censebat[*](censebat s -bant *g*d ) in occulto neque esse quicquam quod cerni aut intellegi posset;[*](possit *d ) quibus de causis nihil oportere neque profiteri neque affirmare quemquam[*](quamquam p 1?sm ) neque assensione[*](assertione *d ) approbare, cohibereque semper et ab omni lapsu continere temeritatem, quae tum[*](tum p 2 s ) [*](cum *g*d ) esset insignis cum[*](tum sg m x ) aut falsa aut incognita res approbaretur, neque hoc quicquam esse[*](esse s esset *g*d (in ras. p)) turpius quam cognitioni et perceptioni assensionem[*](assertionem *d assessionem f ) approbationemque praecurrere. huic rationi quod erat consentaneum faciebat, ut contra omnium sententias disserens[*](disserens de sua *g dies iam *d ) de sua plerosque[*](plerumque n pleresque gf pleros *d ) deduceret,[*](deduceret et efficeret Pl. ) ut cum in eadem re paria contrariis in partibus momenta rationum invenirentur facilius ab utraque parte assensio[*](ascensio mnf assertio *d ) sustineretur.

Hanc Academiam novam appellant, quae mihi vetus videtur, si quidem Platonem ex illa vetere numeramus, cuius in libris nihil affirmatur et in utramque partem multa disseruntur,

p.20
de omnibus quaeritur nihil certi dicitur—sed tamen illa quam exposuisti[*](exposuisti Dur. exposui *g*d; an a Cicerone neglegenter scriptum?) vetus, haec nova nominetur. quae usque ad Carneadem perducta,[*](producta mn (per in ras. p)) qui quartus ab Arcesila fuit, in eadem Arcesilae ratione permansit. Carneades autem nullius philosophiae partis ignarus et, ut cognovi ex is qui illum audierant maximeque ex Epicureo[*](Epicureo ms -ZZZo *g*d ) Zenone, qui cum ab eo plurimum dissentiret unum tamen praeter ceteros mirabatur, incredibili quadam fuit facultate et to[*](fuit īo facultate et do m 1, īo del. et do ctrina m 2; et to om. *dn et copia dicendi Chr. ) ---” quid autem stomachatur[*](stomachetur Sig. ) Mnesarchus, quid Antipater digladiatur[*](Non. p. 65 (digladiari)) [*](digladiatur F1 -etur cett. ) cum Carneade tot voluminibus? *