Pro Rege Deiotaro

Cicero, Marcus Tullius

Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes, Vol. VI. Clark, Albert Curtis, editor. Oxford: Clarendon Press, 1918.

etenim si Antiochus Magnus ille, rex Asiae, cum, postea quam[*](cum postea quam CAVβa: cum postea H: qui postquam σ) a L. Scipione[*](L. om. C1β devictus est Lambin.) devictus Tauro tenus regnare iussus est[*](est CαDγ: esset BE), omnem[*](omnem Garatoni: omnemque codd.) hanc Asiam quae est nunc nostra provincia amisisset, dicere est solitus benigne sibi a populo Romano esse factum, quod nimis magna procuratione liberatus modicis regni terminis uteretur, potest multo facilius hoc[*](hoc Cαa: om. βσ) se Deiotarus consolari. ille enim furoris multam sustulerat[*](sustulerat CH: distulerat AV: sustinuerat βa: subierat σ), hic erroris. omnia tu Deiotaro, Caesar, tribuisti, cum et ipsi et filio nomen regium concessisti. hoc nomine retento atque servato nullum beneficium populi Romani, nullum iudicium de se senatus imminutum putat. Magno animo et erecto est, nec umquam succumbet inimicis, ne fortunae quidem.