Pro Rege Deiotaro

deinde eum regem quem ornare antea[*](ante CAVB) cuncto cum senatu solebam[*](solebamus β (contra Mart. Cap. Rhet. L. p. 470)) pro perpetuis eius in nostram rem publicam meritis, nunc contra atrocissimum crimen cogor defendere. accedit ut accusatorum alterius crudelitate, alterius indignitate conturber[*](perturber γ). crudelis Castor[*](crudelis Castor C1Vβ: crudelis Castor est C2AH: crudelem Castorem γ, Madvig), ne dicam sceleratum et impium, qui nepos avum in capitis discrimen[*](discr. capitis γ) adduxerit adulescentiaeque suae terrorem intulerit ei cuius senectutem tueri et tegere debebat[*](debeat γ), commendationemque ineuntis aetatis ab impietate et ab scelere[*](et scelere β) duxerit; avi servum corruptum praemiis ad accusandum dominum impulerit, a legatorum pedibus abduxerit.

fugitivi autem dominum accusantis et dominum absentem et dominum amicissimum nostrae rei publicae cum os videbam, cum verba audiebam[*](cum verba audiebam om. DE), non tam adflictam regiam condicionem dolebam quam de fortunis communibus extimescebam. nam cum more maiorum de servo in dominum ne tormentis quidem quaeri liceat, in qua quaestione dolor elicere veram vocem possit etiam ab invito, exortus est servus qui, quem in eculeo appellare non posset[*](possit CAV), eum accuset solutus.

perturbat me, C. Caesar[*](C. om. Cα), etiam illud interdum quod tamen, cum te penitus recognovi, timere desino: re enim iniquum est, sed tua sapientia fit aequissimum. nam dicere apud eum de facinore contra cuius vitam consilium facinoris inisse arguare, cum[*](cum si D (ante ras.) g) per se ipsum consideres, grave est; nemo enim fere est qui sui periculi iudex non sibi se aequiorem quam reo praebeat. sed tua, Caesar, praestans singularisque natura hunc mihi metum minuit. non enim tam timeo quid tu de rege Deiotaro, quam intellego quid de te ceteros velis iudicare.