Pro Rege Deiotaro

cum audiret senatus consentientis auctoritate arma sumpta[*](sumpta esse γ), consulibus, praetoribus, tribunis plebis, nobis[*](nobis αD: novis BEγ) imperatoribus rem publicam defendendam datam, movebatur animo et vir huic imperio amicissimus de salute populi Romani extimescebat, in qua etiam suam esse inclusam videbat. in summo tamen timore quiescendum esse[*](esse αβ: ut sibi esset (-se g) γ) arbitrabatur. maxime vero perturbatus est, ut audivit consules ex Italia profugisse, omnis[*](omnis αg: omnisque βa: omnis et h) consularis—sic enim ei nuntiabatur[*](ei nunt. enunt. β)—cunctum senatum, totam Italiam effusam[*](esse effusam β). talibus enim nuntiis et rumoribus patebat ad orientem via nec ulli veri[*](nulli veri nuntii γ) subsequebantur. nihil ille de condicionibus tuis, nihil de studio concordiae et pacis, nihil de conspiratione audiebat certorum[*](certorum HBDE1: ceterorum AVE2γ) hominum contra dignitatem tuam. quae cum ita essent, tamen usque eo se tenuit quoad a Cn. Pompeio legati ad eum[*](leg. ad eum α: ad eum leg. βγ) litteraeque venerunt.