Phormio

Terence

Terence. Publii Terentii Comoediae Sex. Parry, Edward St. John, editor. London: Whittaker and Co.; George Bell, 1857.

  1. Cognatam comperi esse nobis.
De.
  1. Quid? deliras?
Ch.
  1. Sic erit.
  2. Non temere dico: redii mecum in memoriam.
De.
  1. Satin sanus es?
Na.
  1. Au, obsecro, cave ne in cognatam pecces.
De.
  1. Non est.
Ch.
  1. Ne nega.
  2. Patris nomen aliud dictum est: hoc tu errasti.
De.
  1. Non norat patrem?
Ch.
  1. Norat.
De.
  1. Cur aliud dixit?
Ch.
  1. Nunquamne hodie concedes mihi,
  2. Neque intelliges?
De.
  1. Si tu nihil narras—
Ch.
  1. Pergis?
Na.
  1. Miror quid hoc siet.
De.
  1. Equidem hercle nescio.
Ch.
  1. Vin scire? At ita me servet Iupiter
  2. Ut propior illi quam ego sum ac tu nemo est.
De.
  1. Di vestram fidem!
  2. Eamus ad ipsam: una omnes nos aut scire aut nescire hoc volo.
Ch.
  1. Ah.
De.
  1. Quid est?
Ch.
  1. Itan parvam mihi fidem esse apud te?
De.
  1. Vin me credere?
  2. Vin satis quaesitum mihi istuc esse? Age, fiat: quid? illa filia
  3. Amici nostri quid futurum est?
Ch.
  1. Recte.
De.
  1. Hanc igitur mittimus?
Ch.
  1. Quidni?
De.
  1. Illa maneat?
Ch.
  1. Sic.
De.
  1. Ire igitur tibi licet, Nausistrata.
Na.
  1. Sic pol commodius esse in omnes arbitror quam ut coeperas,
  2. Mancre hanc; nam perliberalis visa est quum vidi mihi.
De.
  1. Quid istuc negoti est?
Ch.
  1. Iamne operuit ostium?
De.
  1. Iam.
Ch.
  1. O Iupiter,
  2. Di nos respiciunt: gnatam inveni nuptam cum tuo tilio.
Deo.
  1. Hem,
  2. Quo pacto id potuit?
Ch.
  1. Non satis tutus est ad narrandum hic locus.
De.
  1. At tu abi intro.
Ch.
  1. Heus, ne filii quidem nostri hoc resciscant volo.
    ANTIPHO.
  1. Laetus sum, ut meae res sese habent, fratri obtigisse quod vult.