Phormio

Terence

Terence. Publii Terentii Comoediae Sex. Parry, Edward St. John, editor. London: Whittaker and Co.; George Bell, 1857.

  1. Sine nostra cura, maxima sua cura, haec sola fecit.
So.
  1. Nunc quid opus facto sit vide. Pater adolescentis venit;
  2. Eumque animo iniquo hoc oppido ferre aiunt.
Ch.
  1. Nihil pericli est.
  2. Sed per Deos atque homines, meam esse hanc cave resciscat quisquam.
So.
  1. Nemo ex me scibit.
Ch.
  1. Sequere me: intus caetera audies.
DEMIPHO. GETA.
De.
  1. Nostrapte culpa facimus ut malis expediat esse,
  2. Dum nimium dici nos bonos studemus et benignos.
  3. Ita fugias ne praeter casam, quod aiunt. Nonne id sat erat,
  4. Accipere ab illo iniuriam? etiam argentum est ultro obiectum,
  5. Ut sit qui vivat dum aliud aliquid flagiti conficiat.
Ge.
  1. Planissime.
De.
  1. His nunc praemium est qui recta prava faciunt.
Ge.
  1. Verissime.
De.
  1. Ut stultissime quidem illi rem gesserimus.
Ge.
  1. Modo ut hoc consilio possiet discedi ut istam ducat.
De.
  1. Etiamne id dubium est?
Ge.
  1. Haud scio hercle, ut homo est, an mutet animum.
De.
  1. Hem, mutet autem?
Ge.
  1. Nescio: verum "si forte" dico.
De.
  1. Ita faciam, ut frater censuit, ut uxorem huc eius adducam,
  2. Cum ista ut loquatur: tu, Geta, abi prae; nuntia hanc venturam.
Ge.
  1. Argentum inventum est Phaedriae: de iurgio siletur.
  2. Provisum est ne in praesentia haec hinc abeat: quid nunc porro?
  3. Quid fict? in eodem luto haesitas: versura solves,