Truculentus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. ea dixit, eum Diniarchi puerum inventum filium.
  2. ubi id audivi, quám ego propere potui egressa huc sum foras.
Din.
  1. Lubet adire quam penes est mea omnis res et liberi.
Phron.
  1. Video eccum qui suis tutorem med optavit liberis.
Din.
  1. Mulier, ad te sum profectus.
Ph.
  1. Quid agitur, voluptas mea?
Din.
  1. Non voluptas, aufer nugas, nil ego nunc de istac re ago.
Phron.
  1. Scio mecastor quid velis ét quid postules et quid petas:
  2. me videre vis, et me te a me ire postulas, puerum petis.
Din.
  1. Di immortales, ut planiloqua est, paucis ut rem ipsam attigit.
Phron.
  1. Scio equidem sponsam tibi esse et filium ex sponsa tua
  2. et tibi uxorem ducendam, iam esse alibi iám animum tuom
  3. et me quasi pro derelicta: scio, abituru'sabiturus es . sed tamen
  4. cogitato, mus pusillus quam sit sapiens bestia,
  5. aetatem qui non cubili uni umquam committit suam,
  6. quin, si unum obsideatur, aliud iam perfugium elegerit.
Din.
  1. Otium ubi erit, de istis rebus tum amplius tecum loquar.
  2. nunc puerum redde.
Phron.
  1. Immo amabo ut hos dies aliquos sinas
  2. eum esse apud me.