Truculentus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. Étiam, scelus virí, minitare? quém ego offatim iam iam iam cóncipilabo.
  2. quíd tibi huc ventio est? quíd tibi hanc áditio est?
  3. quid tibi hanc notio est, inquam, amicam meam?
  4. emoriere ocius, ni manu viceris.
Cyam.
  1. Quid, manu vicerim?
Strat.
  1. Fac quod iussi, mane.
  2. iam égo te hic offatím conficiam, síc occidi te óptumum est.
Cyam.
  1. Cáptiost: istám machaeram lóngiorem habes quam haéc est.
  2. séd verum me sine dum petere: siquidem belligerandum est tecum,
  3. adero, dum ego tecum, bellator, arbitrum aequom ceperim.
  4. sed ego cesso hinc me amoliri, ventre dum salvo licet?—
Phron.
  1. Datin sóleas? atque me intro actutum ducite,
  2. nam mihi de vento miserae condoluit caput.—
Strat.
  1. Quid mihi futurum est, cui duae ancillae dolent,
  2. quibus té donavi? iamne abiisti? em sic datur.
  3. quo pacto excludi, quaeso, potui planius,
  4. quam exclusus nunc sum? púlcre ludificor. sine.
  5. quantillo mi opere nunc persuaderi potest,
  6. ut ego his suffringam talos totis aedibus.
  7. num quippiam tam immutat mores mulierum?