Epistulae

et docere nos cupiens, quod et pater m tiiio et filius in patre creaturis omnibus imperaret, et hoc ipsum roborans inferebat: ego et pater unum sumus, ne quis unum [*]( 1 cf. I Cor. 2, 8 6 *Luc. 3,22, cf. Matth. 3,17. Marc. 1,12 10 *Hier. 15,10 14 *Esai. 6, 5 18 cf. Ps. 23,10 23 *Hebr. 13,8 26 Ioh. 14,10.11 29 Ioh. 10,30 ) [*]( 1 est om. Uu 2 con(m)probatus Uu 4 factus V ordine U 5 sed et V 6 quo] te u 7 conplacuit u placui U 8 pr. natura u diuinitatis Uu similitudineM 9 quod] ut u in T a cet. dei u 10 iher. U ier. V heu ex ea u 14 esayam U I isaiam T(ex eseiam m2)V ysaiam up.c. quia om. u 15 homo inmundus u habens et V 17 deum U sabbaothg 18 ut] quodwetT7 uicensimo (n eras.)T 19 ut] et u 20 finctum u trophaei Tp.c.m2u trophei V throphei U 22 aliud U aliut u 27 et doc.] edocere U tert. et om. u 28 alt. et] etiam V 29 infer.sumus om. U )

uerum, haec qui ita se habere contendunt, si tamen non egerint paenitentiam; pereant et ad hos zelo fidei pietatisque conmotus-loquatur Moyses: maledictus tu in ciuitate et maledictus in agro psalmista pariter increpante: deficiant peccatores de terra et iniqui, ut ultra non subsistant.

Equidem scire non possum, qua temeritate Origenes tanta confingens et non scripturarum auctoritatem, sed suum errorem sequens ausus sit cunctis in medium nocitura proferre nec aestimauerit umquam ullum hominum fore, qui suis adsertionibus contra iret, si philosophorum argutias propriis tractatibus miscuisset. et a malo exordio in fabulas quasdam et deliramenta procedens Christianum dogma ludum et iocum faceret nequaquam diuinae doctrinae ueritate utens, sed humanae mentis arbitrio et in tantam se ipso magistro intumescens superbiam, ut non imitaretur humilitatem Pauli, qui plenus spiritu sancto contulit cum prioribus apostolis euangelium, ne forte in uacuum curreret aut cucurrisset, ignorans, quod daemonici spiritus esset instinctus sophismata humanarum mentium sequi et aliquid extra scripturarum auctoritatem putare unum.