Epistulae imperatorum pontificum aliorum

catholici pontifices fuerant undique iam depulsi solique remanserant socii perfidorum, cum quibus iam nec licebat habere conuentum dicente psalmo: non sedi in concilio uanitatis et cum iniqua gerentibus non introibo. nec ecclesiastici moris est [*]( 22 Psalm. 25, 4 ) [*]( 1 〈et〉 haereticua Q 2 infestus i2T (A), instructus i3 est om. £ 3 est et om., i2 3 excessimus 3 5 suggessione qlq2 praecipuae 3 6 eisdem 3 8 hereticis i2T (2) 9 reatitissent QmT (A): restitibset {33 contigait a 10 praebere T, praebet i3, prohibere tJ uolebat T desidesiderabat u 13 sedis Qu rectae p 14 qui iam om. q3 15 catholice 8 catholicos sacerdotes i2T 16 exclusissent (exclusisset t3) per iT 16 religatis Qt)i3T, relegatis ras. ex rela!?)gatis p aociis iT 17 externe nec prius i2, exteri nec prius T 18 cum sedis 8 apostolica ras. ex apostolicae (3 eiscita £ 3 19 cum quibus ergo usque ad p. 784, 2 concilium adfert Deusdedit, Collect. Canon. III 42 (ed. Martinucci p. 365) fuerat £ 20 iam om. 3 remanserunt i3T 21 non (pro nec) 8 ) [*]( XXXV pare 2, ) [*]( 50 )

recte igitur per Calchedonensis synodi formam huiusmodi praeuaricatio repulsa est potius quam ad concilium, quod nec opus erat post primam synodum nec cum talibus haberi licebat, <adducta est>. nam et quid ageretur de fide catholica, intellegere si uellent, ignorare non poterant, cum uiderent catholicos pontifices nulla synodi discussione, nullo concilio, praecipue cum nouas causas esse perpenderent, toto Oriente depelli et ceteri quid cauerent ex illorum discere qualitate potuissent.

restat igitur, ut illius partis eos fuisse sit clarum, cui se post tot experimenta dederunt, meritoque ab apostolica sede ceterisque catholicis non iam consulendi erant potius sed notandi.

Risimus autem, quod praerogatiuam uolunt Acacio comparari, quia episcopus fuerit regiae ciuitatis. numquid apud Mediolanum, apud Rauennam, apud Sirmium, apud Triueros multis temporibus non constitit imperator? numquidnam harum urbium sacerdotes ultra mensuram sibimet antiquitus deputatam quippiam suis dignitatibus usurparunt? numquid Acacius, ut Iohannem qualemlibet hominem, catholicum tamen a catholicis ordinatum, de Alexandria excluderet Petrumque in haeresi iam detectum atque damnatum absque sedis apostolicae consultatione reciperet, aliqua synodo saltim illic habita hoc audacter arripuit? ut Kalendionem de Antiochia depelleret haereticumque Petrum, quem ipse damnauerat, absque notitia sedis apostolicae rursus admitteret, aliqua synodo id fecisse [*]( 2 rectae £ 8 3 praeuaricator epulsa β, praeuaricatore pulsa 8 5 habere i adducta est S: om. S 6 intellegeret 08 7 uiderant i 8 praecipuae βq1q3 11 partes Q fuisse <hereseos> i*T (A) 12 ab om. iT 14 risimus usque ad 19 usurpare (sic) nec non p. 785, 1 si certe de usque ad 12 mensuram adfert Deusdedit, l. c. III 42 (ed. Martinucci p. 366) 15 qui iT 16 syrmium QojSSt* triberos uybqWT, triberus i3 17 imperator in marg. add. u numquid ad T 18 semet is T deputatum i 19 acius p 21 alexandrina PT in om. ql herese 3, heresim iT 22 apostolice sedis trsp. 8 23 consolatione qxq2, consoltatione u 25 hereticum (om. que) 03 notitiam & )

si certe de dignitate agitur ciuitatum, secundae sedis et tertiae maior est dignitas sacerdotum quam eius ciuitatis, quae non solum inter sedes minime numeratur sed nec inter metropolitanorum iura censetur. nam quod dicitis \'regiae ciuitatis\', alia potestas est regni saecularis, alia ecclesiasticarum distributio dignitatum. sicut enim quamuis parua ciuitas praerogatiuam praesentis regni non minuit, sic imperialis praesentia mensuram dispensationis religiosae non mutat. sit clara urbs illa potestate praesentis imperii, religio sub eodem tunc firma, tunc libera, tunc prouecta consistit, si potius hoc praesente propriam teneat sine ulla perturbatione mensuram.

Sed dicatur forsitan de Alexandrino et Antiocheno certis ex causis principem magis illa, quae gesta sunt, non Acacium praecepisse. sed principi Christiano decuerat suggerere sacerdotem, maxime cuius familiaritate et fauore fruebatur, saluam fore de eius iniuria contumeliaque uindictam, tantum ut ecclesiae sineret Christianus princeps regulas custodiri, quia et noua in utroque pontifice causa esset exorta et nouam discussionem consequenter inquireret, et, sicut semper esset effectum, sacerdotali concilio de sacerdotibus iudicia prouenirent, non a saeculari uiderentur qualescumque pontifices, etsi errore humanitus accedente, non tamen contra religionem ullatenus excedentes potestate percelli.

an ad haec iusta ratione principi suggerenda non erat regiae ciuitatis honore sublimis? si factus erat illa regia ciuitate sublimior, tanto magis in his suggerendis debuit esse constantior; si autem in his, quae [*]( 3 quae iT: quem QofJS 4 inter om. p3 5 aliae (e in ras.) 8 aliae 8 6 sic enim 8 7 par ciuitas £ 8 8 dispens, regionis relegiose (38 9 urbis Qυβδι3 relegio q2q3$8 10 consistat 8 11 proprium £ 8 13 de om. iT 15 principe i3 principem christianum T 16 cuius om. 2a fruebamur [38 17 iniuriam {38 uindicta 2 18 siniret q1q2β et ex sineret 8 22 qualiscumque £ 8 23 relegionem |Jsq2q3 24 ad Q: et S (om. i3) iuxta rationem iT 25 erat ps: erant QuiT (A) honoris £ 8 26 factum £ 5 ) [*]( 60* )

Nathan propheta palam publiceque in facie regi Dauid et commissum pronuntiauit errorem et ipsum commisisse non tacuit et confessione correctum consequenter absoluit. hic autem uir bonus et sacerdos egregius in tantum se et suggerere potuisse monstrauit et noluisse deprompsit, immo fauisse patefecit, ut et imperator cuncta se ex eius gessisse consilio non taceret et ipse imperatorem magnis praeconiis eleuaret ista facientem seseque proderet his agendis rebus fuisse participem.

Sed esto, Kalendion imperatoris nomen abstulerit, Iohannes principi mentitus fuisse iactetur: quae tamen cum nouae essent causae, noua debuit ecclesiastica prouenire discussio. an [obiectio], qui in homine imperatore peccasse dicebantur, nulla interueniente synodo deici debuerunt et in deum, qui summus et uerus est imperator, Acacium delinquentem sinceramque communionem diuini sacramenti studentem miscere cum perfidis secundum synodum, qua haec est damnata perfidia, non oportebat excludi?

quid per totum Orientem de innumeris urbibus pulsi catholici sacerdotes et haeretici subrogati? nouae certe erant causae et his consequenter noua synodus debebatur. cur tunc non uenit in mentem, ut in talibus causis peteretur a principe saltim qualiscumque synodus celebranda, ut quocumque uel colorato iudicio traditionis ecclesiasticae passim pontifices uiderentur exclusi, non solum quarumcumque urbium sacerdotes, sed metropolitani [*]( 1 relegione βδq2q3 contendebilis ex contendibilis 3 2 dispectus βδq2q3signis pS 4 faciem iT, feciae 21 7 sacerdus pS 8 fuisse stJ 9 imperatore Õ 10 praecomiis 8 faciente i,3T 12 iohannis βδυq2q3i3 14 causa (38 debuit T: debuerit Qυβδι (debueret B) 15 an om. iT qui iT (Q): obiectio qui Quas hominem imperatorem g 16 nullatenus (nulla tamen i3) uenientes iT 17 summus est et uerus est p\'5 19 quam 2 20 perfidiae 8 21 inmuneris pa, inhumeris T, initum eris t3 22 nona ii: una (uno õ) 11 23 mente i 24 pateretur q1q2, pteretur a 25 uel om. iT )

his omnibus cum non restitit suggestione qua potuit, consensit Acacius communicando cunctis, qui in catholicorum locum haeretici fuerant subrogati. apostolus autem dicit non solum qui faciunt sed et qui consentiunt facientibus reos indubitanter adscribi. an haec licuit saeculari potestati et actis talibus Acacio consentienti absque ulla synodo, quam ipsa rerum nouitas exigebat, absque sedis apostolicae consultatione perficere et sedi apostolicae non licuit secundum tenorem synodi Calchedonensis in ueteri utique causa et ueteri constituto iusta definitione damnata inimicis synodi Calchedonensis Acacium communicantem a sua communione depellere?