Epistulae imperatorum pontificum aliorum

DILECTISSIMO FRATRI MENAE UIGILIUS. Licet uniuersa, prout deo auxiliante potuimus et credidimus expedire, domno filio nostro serenissimo et Christianissimo imperatori de ecclesiasticis causis nostrae insinuationis sermo suggesserit, necessarium tamen iudicauimus et caritati uestrae per Christianissimi filii nostri patricii Domnici personam scripta dirigere.

quibus nos grandi exultatione et gaudio suscepisse cognoscite, quod Nicaenam Constantinopolitanam Ephe<senam primam et Chalcedonensem) sanctissimas synodos, in quibus fidei orthodoxae atque apostolicae fundamenta monstrantur, sicut pollicitationis uestrae tunc ad decessorem nostrum sanctae recordationis Agapitum lectio data testatur, inuiolabiliter uos asseritis custodire et maxime beati Leonis prodecessoris nostri sequi in omnibus constituta. quid enim caritati tuae dignius honorique conueniat, nisi a Romanorum praesulum non deuiare doctrina? aut quid nobis iucundius quidue sit gratius quam illos in Christi domini et saluatoris nostri caritate conplecti, qui maiorum nostrorum et decessorum facta custodiunt?

unde spiritaliter salutantes et hortamur et, qua nos conuenit affectione, incessanter adloquimur, ut illius normam, illius ammonitionem, illius, sicut et promisisti et indicas, sequaris [*]( 4 disponatis EXPLICIT V ) [*]( 93. Dat. simul cum ep. 92 die 17 Sept. a. 540 per Domnicum. Edd. Car. P 602; Bar, ad a. 540, 23; Collect. Concil. 6 MEXBA, r 9 sermo scripsi: sermone V, quo seruato suggesseriinus o2 13 epheylonensem V, corr. oa nisi quod primam ego addidi 14 sanctissima F. corr. a 19 quid enim scripsi: quide V, quid est uulgo cum a dignus V, corr. o2 honori que V, correxi: honoris que a, honoris quod Car. 23 custodiuit V, corr. o2 24 et hort. V: te hort. o2 )

sed haec dixisse sufficiat; apostoli namque sermo ante oculos nostros est, qui dicit: sapientiam loquimur inter perfectos. de his uero, quibus te memorem libelli, quem supra scripto decessori nostro tradideras, et sequentem apostolicae constituta doctrinae in haereticos inferius comprehensos, id est in Seuerum Antiochenum, Petrum Apamenum, Anthimum quoque peruasorem Constantinopolitanae ecclesiae, Zoram, sed et Theodosium Alexandrinae ciuitatis nec non et Constantinum atque Antoninum Bessentanum Eutychianae haeresis sed et Dioscori, qui in Calchedonensi synodo inter alios legitur fuisse damnatus, defensoribus atque sequacibus anathema dixisse cognouimus (in quibus non aliquid sententiae olim a patribus decretae iunxisti t et talibus praesulibus beati Petri uicariis in auctores haeresum ipsos data sententia penitus indigebat, quia qui damnatae haeresis sectator agnoscitur, non tantum ex nouella lege sed ex ipsa iam auctoris sui damnatione perculsus est), grate tamen et libenter amplectimur et auctoritatis sedis apostolicae, cui nos deus praesidere uoluit, interpositione firmamus et uniuersi eorum complices uel omnes haeretici pari damnationis sententiae subiacebunt:

hoc tantummodo, sicut apostolicae moderationi conuenit, per omnia [*]( 7 Cor. I 2. 6 ) [*]( 1 prodecessoriris V 2 scriptis add. Bar. 4 itemque et scripsi: ide qutj et V ibidemque quae Edit. reg. deleto postea quae 11 seberuiu antvochenum V antymum V 12 perbasorein V Zoram restitui: quorum V, om. Car. 14 bcssentanum V, cf. ad p. 351, 18 17 aliquid o2: aliquid id V, aliquid nouum Car. 18 fort, iniunxisti ct V: nec Car., uel Hartel; fortasse aliqua exciderunt uelut <nec tali adscrtione a tot> et 19 ipsos scripsi: ipsorum V, ipsarum Car. 20 quidam natheresis sectatos V, corr. o2 22 grate tamen scripsi: grate affi (= amen) V, grate admodum o ) [*]( 23* )

ET MANU DOINI PAPAE: Deo iuuante per ipsius gratiam Uigilius episcopus sanctae ecclesiae catholicae urbis Romae has scidas epistolarum supra scriptarum, quas ego deo iuuante dictaui, ipso auxiliante recognoui atque suscripsi.

ET ALIA XANU SUSCRIPTIO PATRICII DOINICI: Flauius Domnicus u. c. comes domesticorum ex consule ac patricius has scidas a beatissimo atque apostolico papa Uigilio in causa fidei factas ad domnum nostrum Iustinianum piissimum et Christianissimum principem sed et ad Menam uirum beatissimum Constantinopolitanae archiepiscopum ciuitatis relegens conferens consentiensque suscripsi die XV. Kal. Octbr. Iustino u. c. consul. [*]( 1 si \' aliquis) Bar, quis scripsi: quasi V Bar. 2 ueritatis V. corr. ,,2 3 concepto o2: conceptos V, contempto Bar. 6 dixissent T. corr. o2 9 conStetur ex confitemur corr. V 10 cominunionis V, correxi 10 scedas V 19 exconsul Car. 20 patricio V. corr. o3 22 niennam V )

GELASIUS EPISCOPUS UNIUERSIS EPISCOPIS PER PICENUM IN DOMINO SALVTEM. Barbaricis hactenus dolebamus incursibus maxime uicinas urbi prouincias et bellorum saeua tempestate uastari, sed quantum inter ipsa recentium calamitatum feruentia pericula comperimus, perniciosiorem diabolus Christianorum mentibus labem quam corporibus hostilis feritas irrogauit. quod malum principaliter illarum regionum respicit sacerdotes, qui tanta segnitia tantaque ministerii dissimulatione suscepti commissarum sibi neglegunt regimen animarum, ut eas etiam ab exiguis quibusque bestiolis lacerari sub conspectibus suis impune patiantur, quin immo subrepentes nequitias confouendo et deprauatoribus adquiescendo fidelium non solum minime retrahant sed ipsi magis praebeant proprio nutrimenta perditionis exemplo.

quid autem tales essent acturi pontifices, si, quod absit, uel aliqua noua pestis et primitus ignorata prorumperet uel ingeniis acrioribus sensibusque uersutis aut aliqua saecularium doctrinarum peritia callidis sacrilega blasphemiarum dicta promerentur, qui tam ueteris erroris detrita commenta tamque maioribus ecclesiarum magistris quam etiam nostra aetate conuicta non recolunt nec refutant atque ab imperitis stultisque prolata non respuunt?

gratias omnipotenti deo, quoniam suorum corda per huiusmodi personas examinat, qui hoc ipsum uirus nesciunt, quod locuntur. nam quid facerent populorum praesules sub astutioribus inimicis, qui se subiciunt libenter indoctis, quando utique, etiamsi tanta erat in rectoribus dominici gregis prorsus [*]( 40. Dat. a. 493 die 1 SOlt. Elid. Car. I1 346; Collect. Coneil; BT 95; Thiel 325; particulas tantum adfert Bar. ad (t. 493 2 INCIPIT PAPE .. PELANAK horeisim V 3 epse uniuerisix epl V 4 (lolebanms V, corr. o2 6 seruentia V, corr. o .7 coperiinus V 8 labe V seritas F. corr. o 10 tantas egnitia V 15 solum (eas) Car. 16 exeplo V aucturi V, corr. 02 18 uel Car.: uel quid V sensibus qui V.corr.o 20 blaspheniarum V, corr. p2 24 deo - agimus/ Car. 26 prae.-uile V, corr. 02 austutioribus V 27 qui o2: que V Qndo V )

oblatus est enim nobis miserabilis senex Seneca nomine, qui non modo totius sit eruditionis alienus sed ipsius quoque intellegentiae communis prorsus extraneus, in Pelagianae uoraginis caeno, sicut de quibusdam in Apocalypsi legimus, uelut una ranarum imprudenter immersus inque illa faece horribiliter uolutatus, nullatenus, inde qualiter emergere posset, inueniens, quia puritatem relinquens catholicae ueritatis, quanto se per lubricum falsitatis conatur adtollere, tanto magis eius lutosis foueis circumclusus obruitur, de illis unus existens, de quibus Petrus dicit apostolus: hi uero uelut inrationabilia pecora naturaliter in captionem et in perniciem in his, quae ignorant, blasphemantes in corruptione sua peribunt recipientes mercedem iniustitiae.

re uera enim sic eius stolidus et obtunsus est animus, ut de his uenenis, quae male hausit et uomuit, nullam rationem uel accipere ualeat omnino uel reddere sed induratus obcaecatione diabolica sibique iam traditus cordis sui funesta sit obstinatione damnatus nihilque supersit ei, nisi ut deus noster, qui dixit, quae hominibus impossibilia uidentur, apud se esse facilia, huiusmodi mentem potenti compunctione transfigat, ut secundum beatum apostolum Paulum resipiscat<a>diaboli laqueis, <a quo) captiuus detinetur sententia diuini diuini.

multa illi, quae de Pelagianis sensibus nec [*]( 7 Apoc. 16, 13 14 Petro II 2, 12 sq. 23 Matth. 19, 26 25 Tim. II 2, 26 ) [*]( 1 hebetcmque ex hebetemqui V 4 facile Bar. 7 pelagiana eUtlra- ginis V 8 apocalipsi V uel ut V 9 orribiliter V 15 captione Iv. corr. Edit. rcg, secundum Vulgatam 17 peribunt Edit. t\'eg. cum Vulgata: et peribunt V percipientes Edit. reg. cum Vulgata 25 a add. o2 secundum Vuhjatam 2h a quo inserui secundum Vulgatam, quibus o2: om. V )

quapropter de innumeris blasphemiarum generibus, quas auctores Pelagianae haeresis ediderunt, tria. quae sibi praecipue hic senex lugendus adsciuit, credidimus non tacenda, ut reserata manifestius panderentur et deo destruente facilius uitarentur euersa. In uteris, inquiunt, matrum opere diuino creantur infantes:

propterea iustum uideri non putant, quod factura dei sine ullis propriis actionibus cuiquam peccato gignatur obstricta, iniustumque deum faciunt, si rei efficiantur antequam nati. hoc uelut acutissimum sui dogmatis exerunt argumentum non aduertentes, quia primi illi parentes generis humani, de nullis utique genitoribus sed de innoxia limi materia procreati et pure atque sincere potenter arte diuina compacti factique ration ales, propria uoluntate seductorem secuti diabolum prauis cupiditatibus per excessum praeuaricationis infecti sunt. in quibus utique humana natura peccauit et humana est facta natura uitiosa, receptrix sine dubio mali, quod ante nescierat, quia a bono rectoque deficiens in affectum mali prauique [*]( 11 cf. Pruu. 18, 3 ) [*]( 1 in somnis Car. contigerant Binius 3 qua eidem V, corr. o2 8 percussus V, corr. o2 ferre V: ferri dubitanter Thiel 9 antique F, corr. Car. 10 intellecta V, correxi 20 sq. iniustum quem V, corr. o 23 aduerentes V, corr. o 29 \\et> receptrix p 30 quia a scripsi: qui a V, quia o, quae a Car. )

tales igitur effecti principes nostrae substantiae semet ipsos passibiles et corruptibiles reddiderunt. in tantum conditionis diuinae dona uiolantes, ut mortis fuerint ultione puniti. hac enim die fuisse mortuos, qua mortales effecti sunt, ambiguum non habetur. proinde quidquid isti genitores de suo germine protulerunt, opus quidem dei est secundum institutionem naturae sed non absque contagio illius mali, quod sua praeuaricatione traxerunt, et utique hoc, id est ipsius mali contagium, certum est opus non esse diuinum.