Epistulae imperatorum pontificum aliorum

uidetisne damnatae a deo praeuaricationis mira documenta? scit melius omnis Hispania, quod ista non fingimus. sed et Potamio non fuit inulta sacrae fidei praeuaricatio. denique cum ad fundum properat, quem pro impia fidei subscriptione ab imperatore meruerat impetrare, dans nouas poenas linguae, per quam blasphemauerat, in uia moritur nullos fructus fundi uel uisione percipiens.

non fuit auari hoc tormentum leue: moritur, qui propter concupiscentiam fundi fiscalis fidem sacram uiolauerat et, cum ad fundum properat, poenali morte praeuenitur, ne uel uisionis solatio potiretur. in sacro euangelio legimus uerba improperantis ad diuitem, qui sibi de [*]( 2 Osius residens fastu quasi regalis imperii cum Isidor. 3 conatus scripsi: conatur V, conaretur Isidor. ceruicem ac de Isidor. 4 illico Isidor. 8 tanti V: sancti Isidor. Sirm. 10 mandantis Isidor.: lIIandatis V 12 nouum Gams (Kirchengesch. von Spanien II 277): nouimus r 18 uersus est nec passus est exilium Isidor. 19 iudicare Isidor.: uindicare Y ) [*]( xxxv. ) [*]( 2 )

sed et Florentius, qui Osio et Potamio iam praeuaricatoribus sciens in loco quodam communicauit, dedit et ipse noua supplicia. nam cum in conuentu plebis sedet in throno suo. repente eliditur et palpitat atque foras sublatus uires resumpsit. et iterum et alia uice cum ingressus sedisset. similiter patitur nec adhuc intellegens poenas suae maculatae communionis. nihilominus postea cum intrare perseuerasset, ita tertia uice de throno excutitur, ut quasi indignus throno repelli uideretur. atque elisus in terram ita palpitans torquebatur, ut cum quadam duritia et magnis cruciatibus eidem spiritus extorqueretur, et inde iam tollitur non ex more resumendus sed sepeliendus.

scit hoc, quod referimus, magna ciuitas Emerita, cuius in ecclesia plebs hoc ipsum suis uidit obtutibus. sed et hoc considerandum est, quia Florentius haec passus est, qui nondum subscripserat impietati. sed tantum quod communicauit praeuaricatoribus fidei non ignorans eorum praeuaricationem.

hoc ideo intulimus. ut uideant illi, quid sibi agendum sit, qui cum non subscripserint ut praeuaricatores, tamen per communionem praeuaricatoribus sibi cognitis copulati sunt. et puto quod intellegant, quid exemplo Florentii timere debeant.

sed longum est referre alia quoque documenta poenis praesentibus damnatae praeuaricationis, quae diuinum iudicium uariis in locis exercuit. ad hoc scilicet, ut qui scripturas diuinas quadam ratione non respicit, uel praesenti ultionis diuinae animaduersione intellegat, quid sibi sectandum sit quidue uitandum. [*]( 1 Luc. 12, 20 ) [*]( 17 more F: morte inepte Gams l. c. p. 31» 22 retulimus Sirm. 30 ultionis scripsi: ultione V diuina o animaduersionis cod. CorsÜt. 81i 31 uitandum o2: ntendum V )

intellegant nunc omnes episcopi praeuaricatores fidei, quam grauissimis suppliciis reseruati sunt, quando in suos socios in hoc quoque saeculo ad stuporem omnium uindicatum est. ad hoc enim etiam praesentes poenas praeuaricationis exposuimus, ut quod in paucos uindicatum est, credatur et in omnes eorum similes uindicari, maxime cum et scriptura diuina hoc ipsum adseueret, quod et per praesentia documenta monstratum est, et hoc consideretur, piissimi imperatores, in quo rei sunt. qui cum talibus diuina sacramenta non copulant, quorum et perpetua supplicia sacris leguntur in libris et suppliciorum exempla uidentur in saeculo.

Sed quaesumus miram beniuolentiani uestram. ut adhuc nobis pro contemplatione Christi dei infatigabilem audiendi patientiam commodetis. dum adhuc, summatim licet. exponimus, in quantum creuit impietas. execrabiles enim Arriani in partibus Orientis et maxime in Aegypto non fuerunt hoc solo contenti. ut episcopi damnata fide integra in eorum impiam sententiam declinarent, sed hos ipsos. qui primum fuerant per catholicos episcopos ordinati. ubi pro eorum desideriis subscripserunt, in laieorum numerum exige bant et postea iterum eos idem haeretici episcopos ordi nabant, ut non solum fidem catholicam damnare uiderentur sed etiam ordinationem factam per catholicos episcopos.

intendite in hoc aduersus catholicos quasi quendam triumphum haereticorum et miseram et quasi ultimam et foedissimam captiuitatem in his episcopis. qua damnata pia fide et catholicis episcopis in eorum se dominium delusionemque tradiderunt metu exilii et ut episcopale nomen apud homines retinere uiderentur, quod utique iam apud deum post subscriptiones [*]( 2 ne add. p2 19 execrabilis V, corr. o 20 ••gypto V 2$f\'i dam V 30 qua damnata scripsi: quadam nata V, «•<)i»(l«\'ian;ita Sin". 32 per. tinere V, corr. f-2 S rm. ) [*]( 2* )

has eorum impietates execrantes episcopi, qui pro fide poenas exilii perpetiebantur uel qui se in fugam dederunt, licet essent corpore discreti per interualla regionum, tamen spiritu in unum positi per mutuas litteras apostolico uigore decernunt nullo genere talibus episcopis posse communicari, qui fidem illo modo, quo supra retulimus, prodiderunt, nisi si laicam postulauerint communionem dolentes suis impietatibus.

sed mortuo Constantio patroao-4iaereticorum Iulianus solus tenuit imperium. ex cuius praecepto omnes episcopi catholici de exiliis relaxantur. solet hoc facere diuinitas, ut etiam per aduersarios Christianae religioni suae consulat, ut tanto magis. qui cultores sunt Christi, pro fidelibus elaborent.

sed non multo post Iuliano intercepto Iouianus efficitur imperator, qui uindicans fidem catholicam dedit calculum episcopis catholicis. sed illi egregii episcopi, quam(quam) sub Constantio integram, quam uindicauerant, fidem haeretica subscriptione damnauerant, uidentes quod imperator pro catholicis episcopis interuenit, iterum se ad confessionem fidei catholicam transtulerunt. et ubi iam fides et ueneratio Christi est, quando pro terreni imperatoris arbitrio episcopi nunc ex catholicis fiunt haeretici et idem ipsi ex haereticis ad fidem catholicam reuertuntur?

sed etsi quidam confessores fatigati in ultimo talium se com. muuioni iungendos esse crediderunt euertentes illa statuta, quae prius aduersus eos prophetica et euangelica atque [*]( 20 religionis V, correxi 22 iobianus V 24 quamquam scripsi: quam T\' 32 statua T", com. o2 )

sed etapostoli Pauli uasis electionis a Christo domino pronuntiati, cuius ad Galatas scribentis haec uerba sunt: sed etsi nos aut angelus de caelo euangelizauerit praeterquam euangelizauimus uobis, anathema sit! unde et idem ipse inferius in eadem epistola prosequitur dicens: si enim. quae destruxi, haec iterum aedifico, praeuaricatorem me constituo. confessor utique factus est de euangeliis, de uocibus prophetarum, de doctrinis apostolorum: quis fidelium dubitet hunc confessionis meritum non habere, si scripturarum diuinarum iura subuertens incipiat aedificare, quae destruunt euangelia?

an non scripturae diuinae impugnantur, quando cum episcopis filii dei negatoribus pax ecclesiastica copulatur? quis est enim. qui considerans uim diuinae religionis pacem perfidorum deo placere confidat, nisi si, ut a patribus decretum est, in laicorum se numerum tradant suae perfidiae dolentes?

sed esto, habeant pacem cum infidelibus: in quo tamen offendunt, in quo laedunt imperatores, in quo rem publicam uexant, qui diuini contemplatione iudicii huiusmodi pacem respuunt, quae sacrilegos recipit, praeuaricatores fidei honorat, fauet hypocritis, despicit ueritatem, Christi dei ueri filii negatores tamquam dominos ecclesiae constituit, populum perfidiae labe contaminat, euertit euangelia? hinc rei sumus, hinc sub nominis uestri auctoritate patimur persecutiones ab his episcopis, qui pro nutu prioris imperatoris haeresim uindicantes contra fidem catholicam perorabant. heu gemitus: idem episcopi aduersus fideles et catholicae fidei defensores [*]( 4 Matth. 10, 22 5 cf. Act. 9, 15 6 Gal. 1. 8 9 Gal. 2, 18 ) [*]( 5 uasis .. pronuntiati scripsi: uas .. pronuntiantis V 6 galathas V 13 fidelium V: fidelibus a, unde fidelis p2, fideles Sirm. quis Hariel: qui V dubitat Sirm. hunc V: tunc Sirm. 18 si Olli. Sirm. 25 dominus ecclesia V, corr. ?2 Sirm. 29 perhorabant V )

haec cum dolore omnium uiscerum loquimur deflentes, non quod non sit fidelibus gloriosum sub quolibet pro uero perpeti, sed quia tantus est stupor in saeculo. ut haec illorum tantis inuoluta perfidiis non agnoscatur impietas. ut nemo intellegat, quomodo etiam regias aures semper inludunt in uexationem Christianorum et fidelium sacerdotum sed sub uocabulo pacis impietas tegitur et speciosum nomen unitatis opponitur ad patrocinium perfidorum.

sed bene, quod ipse saluator uirtutem suae pacis exposuit, ne quis simplici pacis uocabulo caperetur et eam quibuscumque saeculi impietatibus copularet, dicens pacem meam relinquo uobis, pacem meam do uobis; non sicut hic mundus dat. ego do uobis. pacem suam a mundi pace discreuit. nam si haec pax deo grata est, quae in ecclesiam recepit episcopos infideles, quid ergo opus est in persecutionibus aestus perpeti, carcerem sustinere. ire obuiam gladiis atque omnia genera suppliciorum mortisque tolerare. quando quidem post negationem. post perfidiae sacrilegia propter pacem hanc, quam deo placere confidunt, securus unusquisque infidelium tamquam inlibatus saluo episcopali honore suscipitur?

nani iam secundum hanc adsertionem et martyres iudicandi sunt. ad quos enim fructus poenas mortemque ferre maluerunt? si enim, qui metu persecutionis negauerunt filium dei, non habent poenam. immo potius honorantur, nec martyres coronam passionis sperare debuerunt, immo potius pendunt supplicia suae temeritatis. hoc omni necesse est consequatur; non enim fieri potest. ut non ubi t contraria iudicentur. nonne manifestum [*]( 14 Ioh. 14. 27 ) [*]( 3 praeponuut Sirm. 5 pro uero, quod coniecerat Sirna., habet T* 12 et eam Sinn.: etiam r 13 quibuscunique scripsi: quecuraque r. quicumque Sirm. 23 uano V. corr. Sinn. 30 ubi F: ibi Sirm., sibi Hartel. sed nescio an post ubi aliqua cxciderint )

sed absit: absit, ut hoc admittat con scientia Christiana; credimus enim filio dei pronuntianti: qui me negauerit coram hominibus, et ego negabo eum coram patre meo, et qui me confessus fuerit coram hominibus, et ego confitebor eum coram patre meo.