Epistulae imperatorum pontificum aliorum

HORMISDA ENNODIO ET PEREGRINO EPISCOPIS. Posteaquam profecta est caritas uestra, Nicopolitanus diaconus, qui uobis etiam occurrit in itinere, Romam uenit. quem praeter moram uidimus cogitantes, ne forte esset, quod ad instructionem mandatae uobis legationis adicere deberemus. quod et rationabiliter factum ipsa res euidenter ostendit.

optulit enim nobis epistolam Iohannis episcopi sui et aliam synodi subiacentis ecclesiae Nicopolitanae, qua queruntur ab episcopo Thessalonicensi excitatas aduersum se tam principales quam iudiciarias potestates, concussionibus et dispendiis se uehementer affligi propter hoc, quia de ordinatione sua ad episcopum relationem secundum prisca exempla non miserit. pro qua causa sperauerunt, ut de remedio cogitare deberemus, consulentes etiam nos, utrum daremus eis licentiam relationem ad designatum episcopum secundum consuetudinem destinandi.

unde tractauimus et episcopum quidem Nicopolitanum admonuimus, ne tale aliquid audere temptaret, si nobiscum uelit in communione persistere, ne per illum, si ab eo, qui a communione nostra alienus est, confirmationem petisset, nostra quoque communio contagium sustineret.

haec uos, ut omnia sciretis, instruximus. quid autem propitio deo uobis de hac causa agendum sit, subiecta declarant. Data pridie Id. April. Agapito cons. [*]( 1 membra V 3 apf V ) [*]( 184. Dat. (simul cum epp. 127, 133,135) a. 517 die 12 Apr. Edd. Car. I5 467; Bar. ad a. 517, 34; Collect. Concil.; BTA I 403; Thiel 807. 13 iudiciaria V, corr. o2 25 quid p: qui V deus V, corr. p hac ex hec corr. V 26 apii V )

HORMISDA ENNODIO ET PEREGRINO EPISCOPIS. In nomine patris et filii et spiritus sancti intercedentibus et adiuuantibus sanctis agendum sic de causa Nicopolitanae ecclesiae.

primum ubi Thessalonicam deo iuuante ueneritis, epistolas nostras, quas in hac causa misimus, episcopo Thessalonicensi tradite, illum ordinem in eius salutatione seruantes, quem scitis a nobis esse mandatum circa eos. qui cum sede apostolica, hoc est ecclesia catholica, non communicant.

traditis autem epistolis instanter agere debetis, ut se ab eius ecclesiae concussione suspendat, rationem reddentes, quia non potuit reuersus ad communionem et ad corpus ecclesiae cum illis, qui necdum reuersi sunt, quicquam habere coniunctum: nos non soluere a decessoribus nostris concessa priuilegia, si ipse ecclesiastica instituta non de< se >rat. certe redeat ad unitatem, et nos cum eo insistimus, ut omnia priuilegia, quaecumque consecuta est a sede apostolica ecclesia eius, inuiolata seruentur.