Expositio Psalmi CXVIII

Sequitur uersus secundus: s us cipe s er u u m t u u m in bono, n on calumnientur me s u perb i. quasi iudicii et iustitiae conscius auctoritate prophetica progreditur. ut seruum domini se dicere non reformidet; seruus enim domini nihil debet alienis. pretiosa haec seruitus quae uirtutum constat expensis. cur autem timet nocentibus tradi, aperit euidenter: quia calumniatores sunt qui oderint ueritatem, inpugnent innocentiam.

quia superbi sunt. qualis enim aduersum seruulos dei potest superbus esse. qui aduersus deum se exaltat et dicit: in caelum ascendam. super sidera caeli ponam sedem meam. sedebo in monte excelso super montes altos qui sunt ab aquilone, ascendam super nubes et ero similis altissimo? quid mirum igitur, si grauare homines possit. qui peruicac-i spiritu nec deo cedit?

quomodo mensuram ueritatis et fidem in hominem reseruabit. qui sacrilego inpudentique mendacio omnipotenti se domino adaequandum esse promittit ? quomodo calumniatur singulis. qui totam inritauit terram, concussit reges. posuit uniuersum orbem desertum et ciuitates destruxit, eos qui in abductione erant non soluit?