Argonautica
Valerius Flaccus, Gaius
Valerius Flaccus. C. Valeri Flacci Setini Balbi Argonauticon Libri Octo. Kramer, Otto, editor. Leipzig: Teubner, 1913.
- sed te non animis nec solis viribus aequom
- credere; saepe[*](saepe —) acri potior prudentia dextra.
- quam tulerit deus, arripe opem.[*](opem exihib. Par. ) iamque ultima nobis
- promere fata nefas; sileam,[*](sileam Loehbach, sileo V, sileo et C ) precor.' atque ita facto
- fine dedit tacitis iterum responsa tenebris.
- Tum subita resides socios formidine Iason
- praecipitat rumpitque moras tempusque timendi.
- ipse viros gradiens ad primi litoris undam
- prosequitur Phincus. 'quaenam tibi praemia' dixit,
- 'quas, decus o Boreae, possem[*](possim Heinsius ) persolvere grates?
- me Pangaea super rursus iuga meque paterna
- stare Tyro dulcesque iterum mihi surgere soles
- nunc reor. exactae (verumne?[*](uerumne V, nam uere C; distinxit O. Seyffert )) abiere volucres,
- nec metuam, tutaeque dapes? date tangere vultus,
- dem sinite[*](dem sinite Heinsius, Desinite V ) amplexus, propiusque accedite dextrae.'
- dixerat. abscedunt terris et litora condunt.
- Omnibus extemplo saeva sub imagine rupes
- Cyaneae propiorque[*](propiorque M 2, propior V ) labor. quando adfore quaque
- parte putent? stant ora metu nec fessa recedunt
- Iumina diversas circum servantibus undas,