Satyricon

Petronius Arbiter

Petronius. Heseltine, Michael, editor. London, New York: William Heinemann Ltd.; G. P. Putnam's Sons, 1913.

Hac declamatione finita Gitona voco et “Narra [*](LO) mihi” inquam “frater, sed tua fide,: ea nocte, qua te mihi Ascyltos subduxit, usque in iniuriam vigilavit,
an contentus fuit vidua pudicaque nocte?” Tetigit puer oculos suos conceptissimisque iuravit verbis sibi ab Ascylto nullam vim factam --- Positoque in limine genu sic deprecatus sum numina versu: “
  • Nympharum Bacchique comes, quem pulchra Dione
  • divitibus silvis numen dedit, inclita paret
  • cui Lesbos viridisque Thasos, quem Lydus adorat
  • semper ovans[*](septifluus most MSS.: semperflavius cod. Bernensis: vestifluus Turnebus: semper ovans Buecheler.) templumque suis[*](suis Jungermann: tuis.) imponit Hypaepis:
  • hue ades etBacchi tutor Dryadumque voluptas,
  • et timidas admitte preces. Non sanguine tristi
  • perfusus venio, non templis impius hostis
  • admovi dextram, sed inops et rebus egenis
  • attritus facinus non toto corpore feci.
  • Quisquis peccat inops, minor est reus. Hac prece quaeso,
  • exonera mentem culpaeque ignosce minori,
  • et quandoque mihi fortunae arriserit hora,
  • non sine honore tuum patiar decus. Ibit ad aras,
  • sancte tuas hircus, pecoris pater, ibit ad aras
  • corniger et querulae fetus[*](fetus Sambucus: festus.) suis, hostia lactens.
  • Spumabit pateris hornus liquor, et ter ovantem
  • circa delubrum gressum feret ebria pubes ---
  • ” Dum haec ago curaque sollerti deposito meo caveo, intravit delubrum anus laceratis crinibus nigraque veste deformis, extraque vestibulum me iniecta manu duxit ---