Satyricon
Petronius Arbiter
Petronius. Heseltine, Michael, editor. London, New York: William Heinemann Ltd.; G. P. Putnam's Sons, 1913.
Hac declamatione finita Gitona voco et “Narra [*](LO) mihi” inquam “frater, sed tua fide,: ea nocte, qua te mihi Ascyltos subduxit, usque in iniuriam vigilavit, an contentus fuit vidua pudicaque nocte?” Tetigit puer oculos suos conceptissimisque iuravit verbis sibi ab Ascylto nullam vim factam --- Positoque in limine genu sic deprecatus sum numina versu: “ Nympharum Bacchique comes, quem pulchra Dione divitibus silvis numen dedit, inclita paret cui Lesbos viridisque Thasos, quem Lydus adorat semper ovans[*](septifluus most MSS.: semperflavius cod. Bernensis: vestifluus Turnebus: semper ovans Buecheler.) templumque suis[*](suis Jungermann: tuis.) imponit Hypaepis: hue ades etBacchi tutor Dryadumque voluptas, et timidas admitte preces. Non sanguine tristi perfusus venio, non templis impius hostis admovi dextram, sed inops et rebus egenis attritus facinus non toto corpore feci. Quisquis peccat inops, minor est reus. Hac prece quaeso, exonera mentem culpaeque ignosce minori, et quandoque mihi fortunae arriserit hora, non sine honore tuum patiar decus. Ibit ad aras, sancte tuas hircus, pecoris pater, ibit ad aras corniger et querulae fetus[*](fetus Sambucus: festus.) suis, hostia lactens. Spumabit pateris hornus liquor, et ter ovantem circa delubrum gressum feret ebria pubes --- ” Dum haec ago curaque sollerti deposito meo caveo, intravit delubrum anus laceratis crinibus nigraque veste deformis, extraque vestibulum me iniecta manu duxit ---