Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- Annuus adsuetum dominae natalis honorem
- exigit: ite manus ad pia sacra meae.
- sic quondam festum Laërtius egerat heros
- forsan in extremo coniugis orbe diem.
- lingua favens adsit, nostrorum oblita malorum,
- quae, puto, dedidicit iam bona verba loqui;
- quaeque semel toto vestis mihi sumitur anno,
- sumatur fatis discolor alba meis;
- araque gramineo viridis de caespite fiat,
- et velet tepidos nexa corona focos.
- da mihi tura, puer, pingues facientia flammas,
- quodque pio fusum stridat in igne merum.
- optime natalis! quamvis procul absumus, opto
- candidus huc venias dissimilisque meo,
- si quod et instabat dominae miserabile vulnus,
- sit perfuncta meis tempus in omne malis;
- quaeque gravi nuper plus quam quassata procella est,
- quod superest, tutum per mare navis eat.
- illa domo nataque sua patriaque fruatur
- erepta haec uni sit satis esse mihi—