Epistulae

Ovid

Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.

  1. Ardet amore tui? sic et Menelaon amavit.
  2. Nunc iacet in viduo credulus ille toro.
  3. Felix Andromache, certo bene nupta marito!
  4. Uxor ad exemplum fratris habenda fui;
  5. Tu levior foliis, tum cum sine pondere suci
  6. Mobilibus ventis arida facta volant;
  7. Et minus est in te quam summa pondus arista,
  8. Quae levis adsiduis solibus usta riget.
  9. Hoc tua — nam recolo — quondam germana canebat,
  10. Sic mihi diffusis vaticinata comis:
  11. 'Quid facis, Oenone? quid harenae semina mandas?
  12. Non profecturis litora bubus aras.
  13. Graia iuvenca venit, quae te patriamque domumque
  14. Perdat! io prohibe! Graia iuvenca venit!
  15. Dum licet, obscenam ponto demergite puppim!
  16. Heu! quantum Phrygii sanguinis illa vehit!'
  17. Vox erat in cursu: famulae rapuere furentem;
  18. At mihi flaventes diriguere comae.
  19. A, nimium miserae vates mihi vera fuisti —
  20. Possidet, en, saltus illa iuvenca meos!