Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Hunc Venus in caelum curru vexisset eburno,
- Sed videt et Marti posse placere suo.
- O nec adhuc iuvenis, nec iam puer, utilis aetas,
- O decus atque aevi gloria magna tui,
- Huc ades inque sinus, formose, relabere nostros!
- Non ut ames oro, verum ut amere sinas.
- Scribimus, et lacrimis oculi rorantur obortis;
- Adspice, quam sit in hoc multa litura loco!
- Si tam certus eras hinc ire, modestius isses,
- Et modo dixisses 'Lesbi puella, vale!'
- Non tecum lacrimas, non oscula nostra tulisti;
- Denique non timui, quod dolitura fui.
- Nil de te mecum est nisi tantum iniuria; nec tu,
- Admoneat quod te, pignus, amantis, habes.
- Non mandata dedi, neque enim mandata dedissem
- Ulla, nisi ut nolles inmemor esse mei.
- Per tibi — qui numquam longe discedat! — amorem,
- Perque novem iuro, numina nostra, deas,
- Cum mihi nescio quis 'fugiunt tua gaudia' dixit,
- Nec me flere diu, nec potuisse loqui!