Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Et lacrimae deerant oculis et verba palato,
- Adstrictum gelido frigore pectus erat.
- Postquam se dolor invenit, nec pectora plangi
- Nec puduit scissis exululare comis,
- Non aliter, quam si nati pia mater adempti
- Portet ad exstructos corpus inane rogos.
- Gaudet et e nostro crescit maerore Charaxus
- Frater, et ante oculos itque reditque meos,
- Utque pudenda mei videatur causa doloris,
- 'Quid dolet haec? certe filia vivit!' ait.
- Non veniunt in idem pudor atque amor. omne videbat
- Vulgus; eram lacero pectus aperta sinu.
- Tu mihi cura, Phaon; te somnia nostra reducunt —
- Somnia formoso candidiora die.
- Illic te invenio, quamvis regionibus absis;
- Sed non longa satis gaudia somnus habet
- Saepe tuos nostra cervice onerare lacertos,
- Saepe tuae videor supposuisse meos;
- Oscula cognosco, quae tu committere lingua
- Aptaque consueras accipere, apta dare.