Epistulae
Horace
Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.
- talibus officiis prope mancum, ne mea saevus
- iurgares ad te quod epistula nulla rediret.[*]()
- quid tum profeci, mecum facientia iura
- si tamen attemptas? quereris super hoc etiam, quod
- exspectata tibi non mittam carmina mendax.
- Luculli miles collecta viatica multis
- aerumnis, lassus dum noctu stertit, ad assem
- perdiderat: post hoc vehemens lupus, et sibi et hosti
- iratus pariter, ieiunis dentibus acer,
- praesidium regale loco deiecit, ut aiunt,
- summe munito et multarum divite rerum,
- clarus ob id factum donis ornatur honestis,[*]()
- accipit et bis dena super sestertia nummum,
- forte sub hoc tempus castellum evertere praetor
- nescio quod cupiens hortari coepit eundem
- verbis quae timido quoque possent addere mentem:
- “i, bone, quo virtus tua te vocat, i pede fausto,
- grandia laturus meritorum praemia, quid stas? ”
- post haec ille catus, quantumvis rusticus: “ibit,
- ibit eo, quo vis, qui zonam perdidit,” inquit.