Satires
Horace
Horace. The Works of Horace. Vol. II. Smart, Christopher, editor. Philadelphia: J. Whetham, 1836.
- expressa arbusto regerit convicia, durus
- vindemiator et invictus, cui saepe viator
- cessisset magna conpellans voce cuculum.
- at Graecus, postquam est Italo perfusus aceto,
- Persius exclamat: ‘per magnos, Brute, Deos te
- oro, qui reges consueris tollere, cur non
- hunc Regem iugulas? operum hoc, mihi crede, tuorum est.’
- Olim truncus eram ficulnus, inutile lignum,
- cum faber, incertus scamnum faceretne Priapum,
- maluit esse Deum. Deus inde ego, furum aviumque
- maxima formido; nam fures dextra coercet
- obscaenoque ruber porrectus ab inguine palus,
- ast inportunas volucres in vertice harundo
- terret fixa vetatque novis considere in hortis.
- huc prius angustis eiecta cadavera cellis
- conservus vili portanda locabat in arca;
- hoc miserae plebi stabat commune sepulcrum;
- Pantolabo scurrae Nomentanoque nepoti
- mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum
- hic dabat, heredes monumentum ne sequeretur.