Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Hac iter est. Tu, ne qua manus se attollere nobis
- a tergo possit, custodi et consule longe;
- haec ego vasta dabo et lato te limite ducam.
- Sic memorat vocemque premit; simul ense superbum
- Rhamnetem adgreditur, qui forte tapetibus altis
- exstructus toto proflabat pectore somnum.
- Rex idem et regi Turno gratissimus augur,
- sed non augurio potuit depellere pestem.
- Tris iuxta famulos temere inter tela iacentis
- armigerumque Remi premit aurigamque sub ipsis
- nanctus equis ferroque secat pendentia colla;
- tum caput ipsi aufert domino truncumque relinquit
- sanguine singultantem; atro tepefacta cruore
- terra torique madent. Nec non Lamyrumque Lamumque
- et iuvenem Serranum, illa qui plurima nocte
- luserat, insignis facie, multoque iacebat
- membra deo victus: felix, si protinus illum
- aequasset nocti ludum in lucemque tulisset.
- Impastus ceu plena leo per ovilia turbans
- (suadet enim vesana fames) manditque trahitque