Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- quot prius aeratae steterant ad litora prorae
- reddunt se totidem facies pontoque feruntur.
- Obstipuere animis Rutuli, conterritus ipse
- turbatis Messapus equis, cunctatur et amnis
- rauca sonans revocatque pedem Tiberinus ab alto.
- At non audaci Turno fiducia cessit;
- ultro animos tollit dictis atque increpat ultro:
- Troianos haec monstra petunt, his Iuppiter ipse
- auxilium solitum eripuit, non tela neque ignes
- exspectans Rutulos. Ergo maria invia Teucris
- nec spes ulla fugae: rerum pars altera adempta est.
- Terra autem in nostris manibus, tot milia gentes
- arma ferunt Italae. Nil me fatalia terrent,
- siqua Phryges prae se iactant, responsa deorum:
- sat fatis Venerique datum, tetigere quod arva
- fertilis Ausoniae Troes. Sunt et mea contra
- fata mihi, ferro sceleratam exscindere gentem,
- coniuge praerepta: nec solos tangit Atridas
- iste dolor solisque licet capere arma Mycenis.
- Sed periisse semel satis est: peccare fuisset