Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- ultimus Aethiopum locus est, ubi maxumus Atlas
- axem humero torquet stellis ardentibus aptum:
- hinc mihi Massylae gentis monstrata sacerdos,
- Hesperidum templi custos, epulasque draconi
- quae dabat, et sacros servabat in arbore ramos,
- spargens umida mella soporiferumque papaver.
- Haec se carminibus promittit solvere mentes
- quas velit, ast aliis duras immittere curas,
- sistere aquam fluviis, et vertere sidera retro;
- nocturnosque movet Manis: mugire videbis
- sub pedibus terram, et descendere montibus ornos.
- Testor, cara, deos et te, germana, tuumque
- dulce caput, magicas invitam accingier artes.
- Tu secreta pyram tecto interiore sub auras
- erige, et arma viri, thalamo quae fixa reliquit
- impius, exuviasque omnis, lectumque iugalem,
- quo perii, superimponas: abolere nefandi
- cuncta viri monumenta iuvat, monstratque sacerdos.
- Haec effata silet; pallor simul occupat ora.
- Non tamen Anna novis praetexere funera sacris