Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- visa viri, nox cum terras obscura teneret;
- solaque culminibus ferali carmine bubo
- saepe queri et longas in fletum ducere voces;
- multaque praeterea vatum praedicta priorum
- terribili monitu horrificant. Agit ipse furentem
- in somnis ferus Aeneas; semperque relinqui
- sola sibi, semper longam incomitata videtur
- ire viam, et Tyrios deserta quaerere terra.
- Eumenidum veluti demens videt agmina Pentheus,
- et solem geminum et duplicis se ostendere Thebas;
- aut Agamemnonius scaenis agitatus Orestes
- armatam facibus matrem et serpentibus atris
- cum fugit, ultricesque sedent in limine Dirae.
- Ergo ubi concepit furias evicta dolore
- decrevitque mori, tempus secum ipsa modumque
- exigit, et, maestam dictis adgressa sororem,
- consilium voltu tegit, ac spem fronte serenat:
- Inveni, germana, viam—gratare sorori—
- quae mihi reddat eum, vel eo me solvat amantem.
- Oceani finem iuxta solemque cadentem