Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- exsequere, Anna, mihi. Solam nam perfidus ille
- te colere, arcanos etiam tibi credere sensus;
- sola viri mollis aditus et tempora noras.
- I, soror, atque hostem supplex adfare superbum:
- non ego cum Danais Troianam exscindere gentem
- Aulide iuravi, classemve ad Pergama misi,
- nec patris Anchisae cineres Manisve revelli,
- cur mea dicta neget duras demittere in auris.
- Quo ruit? Extremum hoc miserae det munus amanti:
- exspectet facilemque fugam ventosque ferentis.
- Non iam coniugium antiquum, quod prodidit, oro,
- nec pulchro ut Latio careat regnumque relinquat:
- tempus inane peto, requiem spatiumque furori,
- dum mea me victam doceat fortuna dolere.
- Extremam hanc oro veniam—miserere sororis—
- quam mihi cum dederit, cumulatam morte remittam.
- Talibus orabat, talisque miserrima fletus
- fertque refertque soror: sed nullis ille movetur
- fletibus, aut voces ullas tractabilis audit;
- fata obstant, placidasque viri deus obstruit auris.