Eclogues

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  • matri longa decem tulerunt fastidia menses.
  • Incipe, parve puer, cui non risere parentes,
  • nec deus hunc mensa, dea nec dignata cubili est.
    • Menalcas
    1. Cur non, Mopse, boni quoniam convenimus ambo,
    2. tu calamos inflare levis, ego dicere versus,
    3. hic corylis mixtas inter consedimus ulmos?
    Mopsus
    1. Tu maior; tibi me est aequum parere, Menalca,
    2. sive sub incertas zephyris motantibus umbras,
    3. sive antro potius succedimus: aspice, ut antrum
    4. silvestris raris sparsit labrusca racemis.
    Menalcas
    1. Montibus in nostris solus tibi certat Amyntas.
    Mopsus
    1. Quid, si idem certet Phoebum superare canendo?
    Menalcas
    1. Incipe, Mopse, prior, si quos aut Phyllidis ignes,
    2. aut Alconis habes laudes, aut iurgia Codri:
    3. incipe, pascentis servabit Tityrus haedos.
    Mopsus
    1. Immo haec, in viridi nuper quae cortice fagi
    2. carmina descripsi et modulans alterna notavi,
    3. experiar, tu deinde iubeto ut certet Amyntas.
    Menalcas
    1. Lenta salix quantum pallenti cedit olivae,
    2. puniceis humilis quantum saliunca rosetis,