Eclogues

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  • robustus quoque iam tauris iuga solvet arator;
  • nec varios discet mentiri lana colores:
  • ipse sed in pratis aries iam suave rubenti
  • murice, iam croceo mutabit vellera luto;
  • sponte sua sandyx pascentis vestiet agnos.
  • Talia saecla, suis dixerunt, currite, fusis
  • concordes stabili fatorum numine Parcae.
  • Adgredere o magnos—aderit iam tempus—honores,
  • cara deum suboles, magnum Iovis incrementum!
  • Aspice convexo nutantem pondere mundum,
  • terrasque tractusque maris caelumque profundum!
  • Aspice, venturo laetentur ut omnia saeclo!
  • O mihi tam longae maneat pars ultima vitae,
  • spiritus et quantum sat erit tua dicere facta!
  • Non me carminibus vincet nec Thracius Orpheus,
  • nec Linus, huic mater quamvis atque huic pater adsit,
  • Orphei Calliopea, Lino formosus Apollo,
  • Pan etiam, Arcadia mecum si iudice certet,
  • Pan etiam Arcadia dicat se iudice victum.
  • Incipe, parve puer, risu cognoscere matrem,