Eclogues

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  • Pinifer illum etiam sola sub rupe iacentem
  • Maenalus, et gelidi fleverunt saxa Lycaei.
  • Stant et oves circum;—nostri nec poenitet illas,
  • nec te poeniteat pecoris, divine poeta;—
  • et formosus ovis ad flumina pavit Adonis;
  • venit et upilio; tardi venere subulci;
  • uvidus hiberna venit de glande Menalcas.
  • Omnes “Unde amor iste” rogant “tibi?” Venit Apollo:
  • “Galle, quid insanis?” inquit; “tua cura Lycoris
  • perque nives alium perque horrida castra secuta est.”
  • Venit et agresti capitis Silvanus honore,
  • florentis ferulas et grandia lilia quassans.
  • Pan deus Arcadiae venit, quem vidimus ipsi
  • sanguineis ebuli bacis minioque rubentem.
  • “Ecquis erit modus?” inquit; “Amor non talia curat;
  • nec lacrimis crudelis Amor, nec gramina rivis,
  • nec cytiso saturantur apes, nec fronde capellae.”
  • Tristis at ille: “Tamen cantabitis, Arcades,” inquit
  • “montibus haec vestris: soli cantare periti
  • Arcades. O mihi tum quam molliter ossa quiescant,