Eclogues
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- At nos hinc alii sitientis ibimus Afros,
- pars Scythiam et rapidum Cretae veniemus Oaxen,
- et penitus toto divisos orbe Britannos.
- En umquam patrios longo post tempore finis,
- pauperis et tuguri congestum caespite culmen,
- post aliquot mea regna videns mirabor aristas?
- Impius haec tam culta novalia miles habebit,
- barbarus has segetes? En, quo discordia civis
- produxit miseros! His nos consevimus agros!
- Insere nunc, Meliboee, piros, pone ordine vitis.
- Ite meae, felix quondam pecus, ite capellae.
- Non ego vos posthac, viridi proiectus in antro,
- dumosa pendere procul de rupe videbo;
- carmina nulla canam; non, me pascente, capellae,
- florentem cytisum et salices carpetis amaras.
- Hic tamen hanc mecum poteras requiescere noctem
- fronde super viridi: sunt nobis mitia poma,
- castaneae molles, et pressi copia lactis;
- et iam summa procul villarum culmina fumant,
- maioresque cadunt altis de montibus umbrae.