De Rerum Natura
Lucretius
-
- quae cumque apparent nobis simulacra, necessest,
- quandoquidem simili specie sunt praedita rerum,
- exin imaginibus missis consistere eorum.
- nam cur illa cadant magis ab rebusque recedant
- quam quae tenuia sunt, hiscendist nulla potestas.
- sunt igitur tenues formarum illis similesque
- effigiae, singillatim quas cernere nemo
- cum possit, tamen adsiduo crebroque repulsu
- reiectae reddunt speculorum ex aequore visum,
- nec ratione alia servari posse videntur,
- tanto opere ut similes reddantur cuique figurae.
- Nunc age, quam tenui natura constet imago
- percipe. et in primis, quoniam primordia tantum
- sunt infra nostros sensus tantoque minora
- quam quae primum oculi coeptant non posse tueri,
- nunc tamen id quoque uti confirmem, exordia rerum
- cunctarum quam sint subtilia percipe paucis.
- primum animalia sunt iam partim tantula, corum
- tertia pars nulla possit ratione videri.
- horum intestinum quodvis quale esse putandumst!
- quid cordis globus aut oculi? quid membra? quid artus?
- quantula sunt! quid praeterea primordia quaeque,
- unde anima atque animi constet natura necessumst,
- nonne vides quam sint subtilia quamque minuta?
- praeterea quaecumque suo de corpore odorem
- expirant acrem, panaces absinthia taetra
- habrotonique graves et tristia centaurea,
- quorum unum quidvis leviter si forte duobus
- ---
- quin potius noscas rerum simulacra vagari
- multa modis multis, nulla vi cassaque sensu?
- Sed ne forte putes ea demum sola vagari,
- quae cumque ab rebus rerum simulacra recedunt,
- sunt etiam quae sponte sua gignuntur et ipsa
- constituuntur in hoc caelo, qui dicitur aer,
- quae multis formata modis sublime feruntur,
- ut nubes facile inter dum concrescere in alto
- cernimus et mundi speciem violare serenam
- mulcentes motu; nam saepe Gigantum
- ora volare videntur et umbram ducere late,
- inter dum magni montes avolsaque saxa
- montibus ante ire et solem succedere praeter,
- inde alios trahere atque inducere belua nimbos.
- nec speciem mutare suam liquentia cessant
- et cuiusque modi formarum vertere in oras.
- Nunc ea quam facili et celeri ratione genantur
- perpetuoque fluant ab rebus lapsaque cedant
- ---
- semper enim summum quicquid de rebus abundat,
- quod iaculentur. et hoc alias cum pervenit in res,
- transit, ut in primis vestem; sed ubi aspera saxa
- aut in materiam ligni pervenit, ibi iam
- scinditur, ut nullum simulacrum reddere possit.
- at cum splendida quae constant opposta fuerunt
- densaque, ut in primis speculum est, nihil accidit horum;
- nam neque, uti vestem, possunt transire, neque autem
- scindi; quam meminit levor praestare salutem.
- qua propter fit ut hinc nobis simulacra redundent.
- et quamvis subito quovis in tempore quamque
- rem contra speculum ponas, apparet imago;
- perpetuo fluere ut noscas e corpore summo
- texturas rerum tenuis tenuisque figuras.
- ergo multa brevi spatio simulacra genuntur,
- ut merito celer his rebus dicatur origo.
- et quasi multa brevi spatio summittere debet
- lumina sol, ut perpetuo sint omnia plena,
- sic ab rebus item simili ratione necessest
- temporis in puncto rerum simulacra ferantur
- multa modis multis in cunctas undique partis;
- quandoquidem speculum quo cumque obvertimus oris,
- res ibi respondent simili forma atque colore.
- Praeterea modo cum fuerit liquidissima caeli
- tempestas, perquam subito fit turbida foede,
- undique uti tenebras omnis Acherunta rearis
- liquisse et magnas caeli complesse cavernas.
- usque adeo taetra nimborum nocte coorta
- inpendent atrae Formidinis ora superne;
- quorum quantula pars sit imago dicere nemost
- qui possit neque eam rationem reddere dictis.
- Nunc age, quam celeri motu simulacra ferantur,